Eind dit jaar gaat hij met pensioen na bijna veertig jaar bij Mertens in Horst te hebben gewerkt, maar ondertussen heeft hij er al een fulltime job bij: Baarlo. Piet van der Haas (64) wordt ook wel de burgemeester van het dorp genoemd. Zowel jong als oud weet hem te vinden. Hij heeft een hele lijst aan vrijwilligerstaken achter zijn naam en heeft er geen problemen mee om er nog meer toe te voegen. Het belangrijkste in het leven vindt Piet een prettige leefomgeving en het blij maken van mensen, want daar krijgt hij zelf ook een glimlach van op zijn gezicht.
Piet werd geboren in Bakel, waar hij opgroeide in een gezin met acht kinderen. Zijn vader was een harde werker en verwachtte dit ook van Piet en de rest van het gezin. “In mijn jeugd heb ik altijd mee aangepakt op de boerderij zonder te klagen. We vonden dat normaal. Als je vader wat vroeg, dan deed je dat, ook al moest je de hele dag ploeteren. ‘Gaat niet bestaat niet en Kennedy (ken nie) is dood’ was zijn credo en het werd door de jaren vanzelf ook mijn spreuk.”
Sporten
Het lichamelijke werk op en de nevenwerkzaamheden voor de boerderij hebben er wel voor gezorgd dat Piets rug inmiddels versleten is. Daarom vindt hij het belangrijk om lichamelijk fit te blijven, want op een operatie zit hij niet te wachten. “Ik heb in mijn jongere jaren op topniveau hardgelopen en ben zelfs Nederlands kampioen geworden bij het veldlopen. In die tijd voelde ik de klachten in mijn rug al, maar het is op oudere leeftijd erger geworden. Ik ben echter nooit gestopt met rennen. Elke ochtend sta ik om 06.30 uur op en ga ik om 07.00 uur sporten. Drie keer in de week ga ik fitnessen, twee keer in de week hardlopen en twee keer in de week fietsen. Ik heb een oude hometrainer in de garage staan en met muziek van 2 Brothers on the 4th Floor en 2 Unlimited ben ik zo een paar kilo vocht kwijt.”
Hardlopen
Hetzelfde niveau in het hardlopen als vroeger haalt Piet uiteraard niet meer. In zijn jongere jaren kon hij met gemak een halve marathon in 1.10 uur rennen. Hij moest echter stoppen toen hij merkte dat de combinatie werken en hardlopen op topniveau onmogelijk werd. Na een werkdag van 9 uur bij Mertens in Horst, waar hij als adviseur/teeltbegeleider in vollegrond-akkerbouw gewassen werkt, ging Piet nog elke avond een blokje om. “Het is lastig om de top bij te houden als je ernaast nog volle dagen werkt. Eigenlijk was ik mentaal te sterk voor mijn lichaam. Een knieblessure heeft ervoor gezorgd dat ik het topniveau niet meer haalde.”
Niet alleen het harde werken heeft Piet van zijn vader overgenomen, ook zijn energie. Nog altijd heeft Piet goed contact met zijn vader - die inmiddels de 94 is gepasseerd - en bezoekt hij hem regelmatig in het verzorgingstehuis. “Dat we veel en makkelijk praten zit in onze genen. Ik heb een deel daarvan geërfd en hij heeft zelf een deel gehouden. Hij heeft nu zelfs een praatmaatje, zodat hij zijn energie kwijt kan.”
Piets vrouw Mieke zorgde ervoor dat hij in Baarlo terechtkwam. Het idee was om na een jaar of acht in het buitengebied te gaan wonen, dit omdat Piet in Bakel opgroeide op de boerderij. “Daar ben ik van teruggekomen. Als ik altijd weg ben en mijn vrouw zit alleen thuis in een huis buitenaf, dan is dat niet prettig voor haar. Daarnaast scheelt een tussenwoning ook in stookkosten, de buren verwarmen het huis mee voor je”, vertelt Piet lachend.
Burenhulp
De eerste jaren woonde het stel samen in een huurhuis. Die locatie heeft Piet aan het denken gezet en ertoe gedreven om vrijwilligerswerk te gaan doen voor Baarlo. “In de winter kwam er op een dag een auto in de sneeuw vast te zitten bij ons in de straat. Met een schop in de hand ging ik naar buiten om deze man te helpen. Die kerel reed gewoon weg zonder dankjewel te zeggen. Op dat moment dacht ik: ‘jongens zo gaan we niet met buren om, dat is asociaal. Achteraf ben ik deze man dankbaar.”
Toen het stel in 1985 naar de Helling verhuisde, besloot Piet wat voor de buurt te gaan doen, met het voorval nog in zijn achterhoofd. Hij sloot zich aan bij de buurtvereniging en werd al snel voorzitter. “Als buurtvereniging Helling ‘77 hebben we een jaar de boerebruiloft in een loods in de buurt georganiseerd. Dat leverde genoeg geld op om er nog jaren op te teren en extra activiteiten te organiseren. Twee maanden later stond een man voor de deur van de Volksfeesten met de vraag of ik in het bestuur wilde treden.”
Kalender
Een half jaar later werd Piet voorzitter. Nu ruim dertig jaar later, heeft Piet besloten het stokje over te dragen. Op de achtergrond blijft hij wel nog actief, onder andere met het opstellen van de jaarlijkse dorpskalender. “Ik heb geïnvesteerd in kennis en in een netwerk. Ik ben al een tijdje op zoek naar mensen die me willen helpen of de taken willen overnemen, maar ik merk dat zij het lastig vinden. Het is gewoon veel werk, maar van het resultaat krijg ik energie terug. Inmiddels heb ik al 23 kalenders samengesteld. Het is toch geweldig dat mensen blij zijn met een kalender? Wat is er leuker dan mensen blij maken? Het geeft extra zin aan het leven.”
Daarom voegde Piet door de jaren wat extra hobby’s toe aan zijn lijst, ter verbetering van de leefbaarheid: oprichting stichting Baarlo Leeft!, van waaruit de Kastelendagen, viering Baarlo 800 jaar, het Beeldhouwsymposium, het onderhoud van het kerkhof en recent Baolderse kook 2.0 is ontstaan. Ook onderhoud van het groen bij Kruisen en Kapellen, Bosgroep Helden, Streekboerderij De Locht, Dorpsoverleg en OndernemersPlatform Baarlo staan achter Piets naam. Er is zelfs een ‘straatje’ naar hem vernoemd: ’t Hazepaedje bij de uitkijktoren. Bijzonder want meestal gebeurt dit postuum. “Als we de omgeving in Baarlo leuk maken, dan hoeven mensen niet meer op vakantie. Baarlo is voor mij een blue zone. Er is genoeg te beleven in eigen dorp. Veel mensen denken aan het proces, maar ik denk aan het resultaat en denk vooruit.”
Toekomst
Een beetje zorgen over de toekomst heeft Piet wel. Hij is mentaal en fysiek sterk, maar wat als hij er over tig jaar niet meer is? Wie neemt dan het stokje van hem over? “Ik ben er dan niet meer, dus dan heb ik er geen last meer van”, zegt hij nuchter. Hij hoopt echter wel dat hij in de tussenliggende periode zijn energie kan overdragen op de volgende generatie. Al is hij van mening dat jongeren tegenwoordig niet meer actief willen besturen vanwege hun drukke leven.
“Zij willen voor een korte periode meedenken met projecten. Je moet dus in de toekomst meer commissies in het leven roepen. Je kunt je daarnaast wel afvragen wat het woord druk betekent. Ik zeg altijd dat ik geen druk leven heb, ik heb een bezig leven.”
Ondanks dat Piet enorm veel energie heeft en daardoor nooit stilzit, zal hij nooit wakker liggen van zaken die op dat moment spelen. “Dan is het tijd om te gaan slapen. Mijn vader zei altijd: ‘als je ‘s avonds wat in je hoofd hebt, leg je het naast je neer op het nachtkastje. Dan ligt het er morgen nog.’ Ik ga in bed liggen, in de stabiele zijligging en binnen paar seconde ben ik weg. In de avond ga ik niet malen, dat doe ik wel in de ochtend tijdens het sporten.”
Tekst: Jeanine Hendriks
Beeld: Frank Gijpmans
