Hij is een gedreven en actief persoon. De tuinbouw is jarenlang de sector geweest waarin hij zijn geld verdiende. Inmiddels is hij gepensioneerd, maar als secretaris van Postduivenvereniging Onder Ons Helden zit hij niet stil en heeft hij een grote liefde voor de duivensport. Daarnaast is hij een trotse vader en opa. Deze week wordt Piet Minten (75) uit Helden geplukt.
Piet groeide samen met zijn negen broers en zussen op in Beringe. Als oudste van het stel herinnert hij zich met warmte de tijd van vroeger, toen grote gezinnen de norm waren en de straten vol waren met spelende kinderen. “In onze straat woonden een aantal gezinnen met veertien kinderen. Na school trokken we onze oude kleding aan en gingen we met alle kinderen uit de straat voetballen. Ik denk dat we met meer dan honderd kinderen waren. Het was altijd feest”, glundert Piet. Zijn vader had een klein boerenbedrijfje, maar op zijn 15e besloot Piet om te gaan werken in de tuinbouwsector. In die tijd waren er talloze tuinbouwbedrijven in de omgeving die jonge arbeidskrachten nodig hadden, en zo rolde Piet in de agrarische wereld.
Tuinbouw
Tot aan zijn diensttijd werkte Piet in de tuinbouw, waar hij zijn vaardigheden en passie voor de agrarische sector ontwikkelde. Na zijn diensttijd maakte het leven een onverwachte wending voor Piet, toen hij in Amerika terechtkwam. Daar vond hij werk bij een tuinder die helaas een hersentumor kreeg en later overleed. Piet besloot er twee jaar uit te helpen en zijn verantwoordelijkheid te nemen in deze moeilijke periode.
Na zijn terugkeer uit Amerika besloot hij zijn eigen pad te volgen en kocht hij een tuinbouwbedrijf in Helden. Hiermee begon een nieuw hoofdstuk in zijn leven, waarin hij zijn passie voor de tuinbouw inzette om een succesvol bedrijf op te bouwen. Het jaar na de oliecrisis bracht echter financiële uitdagingen met zich mee, waardoor Piet een moeilijke beslissing moest nemen. Hij koos ervoor om over te stappen naar de chemiesector en vond een baan bij het fijnchemisch bedrijf Andeno, dat later werd overgenomen door DSM. In deze nieuwe omgeving werkte Piet hard en vervulde hij verschillende functies in het bedrijf.
Helaas kwam er op zijn 55e een einde aan zijn dienstverband vanwege een reorganisatie. Piet solliciteerde naar nieuwe mogelijkheden, maar vond geen nieuwe baan. Ondanks deze uitdagingen geniet hij nu van zijn welverdiende pensioen, maar stilzitten is niet aan hem besteed.
Postduivenvereniging
Eén van de grootste passies van Piet is zijn betrokkenheid bij de Postduivenvereniging Onder Ons Helden. Als secretaris is hij hier zeer actief, maar hij geeft toe dat dit soms een uitdaging kan zijn omdat de duivensport hem vijf dagen per week bezighoudt. “Ik ben vaker met verjaardagen een uurtje thuis en dan moet ik weer weg”, legt Piet uit. Dat vindt hij jammer, maar hij heeft ook veel plezier in zijn werkzaamheden. “Ik ben er door mijn twee broers ingerold”, zegt Piet. Hoewel twee van zijn jongere broers niet meer actief zijn in de duivensport, staat er altijd één van hen op de stoep om de duiven te bekijken.
Duiven houden is een dagelijkse bezigheid en een dure hobby, maar voor Piet is het de moeite waard. Hij koestert de duiven die hij thuis heeft en gaat er regelmatig een kijkje nemen. Het is echter ook een sport met ups en downs, want als zijn duiven slecht presteren, voelt dat als het verliezen van een voetbalwedstrijd van zijn favoriete club. “De duiven worden zo nu en dan gelost in het buitenland. Ze hebben een chipring om en moeten hun weg weer naar hun thuisplek in Nederland weten te vinden. Helaas ben ik recent één van mijn beste duiven kwijtgeraakt die waarschijnlijk verongelukt is onderweg”, zegt Piet. De pensionado vindt het jammer dat de populariteit van de duivensport aan het uitsterven is. “Als je eenmaal besmet bent met de duivensport, kom je er nooit meer van af”, grapt Piet.
Gezinsleven
Piet woont samen met zijn vrouw in Helden. Ook zij is actief in de gemeenschap, als bestuurslid van vrouwenvereniging ZijActief Limburg. De ontmoeting van de twee was in de voormalig discotheek van Helden genaamd ‘het Kubke’, waar de liefde tussen elkaar is ontstaan. Onlangs vierden ze zelfs hun gouden huwelijksjubileum. “Vorig jaar waren we vijftig jaar getrouwd”, zegt Piet trots. Samen hebben ze twee dochters, die inmiddels al geruime tijd het huis uit zijn gevlogen. Piet is ook een trotse opa van vier kleinkinderen, waarvan het oudste kleinkind al op zichzelf woont in Nijmegen. Momenteel geniet Piet van zijn pensioen.
Vakantieplannen heeft hij niet, want dat vindt hij naar eigen zeggen niet zo belangrijk, omdat hij altijd vrije tijd heeft. Hij koestert zijn gezondheid en hoopt dat hij de leeftijd van honderd jaar mag bereiken. In een wereld waarin de tijd soms lijkt te vliegen, heeft Piet met zijn toewijding aan de duivensport en betrokkenheid bij zijn gemeenschap een waardevolle manier gevonden om zijn dagen te vullen.
Tekst en beeld: Milou Peelen
