28 jaar geleden maakte Ilirjan met zijn gezin de keuze om Albanië achter zich te laten en naar Duitsland te verhuizen. Slechts drie jaar geleden verruilden ze Duitsland voor Nederland. Recentelijk vestigden ze zich in Panningen, waar ze hun eigen slagerij Kasapi openden. Ilirjan Kasapi, inmiddels 48 jaar, blikt terug op zijn levenspad en wordt deze week geplukt.
Ilirjan groeide op in een familie van slagers, waar zowel zijn vader als grootvader bedreven waren in het slagersvak. Hoewel hij zich aangetrokken voelde tot deze ambachtelijke traditie, was het vinden van werk in de stad Vlorë in Albanië een uitdaging. Daarnaast kreeg hij op jonge leeftijd kinderen. “Dat was in Albanië normaal. Nu willen de dames eerst carrière maken. Mijn vrouw en ik komen beiden uit een groot gezin, want het was in Albanië normaal om een elftal op de wereld te zetten”, vertelt Ilirjan lachend.
Taalbarrière
Doordat er in Albanië weinig bedrijvigheid te vinden was, besloot Ilirjan samen met zijn vrouw en dochters 28 jaar geleden hun geboorteland te verlaten en een nieuw leven op te bouwen in Duisburg, Duitsland. De aanpassing aan een nieuwe cultuur en taal was aanvankelijk moeilijk, maar uiteindelijk vond het gezin haar weg. “Het was de eerste periode erg wennen in Duitsland. We kenden daar niemand en spraken de taal niet. Ook voor onze twee dochters, die in Albanië werden geboren, was het lastig.”
Uiteindelijk vond het gezin haar draai, kwam er een derde telg ter wereld en opende Ilirjan zelfs een eigen winkel. Naast vlees verkocht hij ook levensmiddelen. “Zie het als een soort supermarkt”, legt Ilirjan uit. De Duitse taal had Ilirjan al snel onder de knie. “Ik ben direct Duitse les gaan volgen. Naast Duits spreek ik ook Albanees, Grieks, Italiaans en een klein beetje Engels.”
Daar kwam drie jaar geleden ook de Nederlandse taal bij. Omdat het gezin Kasapi veel vrienden en inmiddels ook familie in Nederland had wonen, besloot het gezin te verhuizen. “De kinderen zijn ouder, waardoor we minder rekening met ze hoeven te houden. We leven nu anders dan 28 jaar geleden, toen we naar Duitsland vertrokken. Nog altijd zijn we blij dat we naar Nederland zijn verhuisd. Nederlanders zijn een stuk schoner dan Duitsers. Het leven hier is beter, de mensen zijn heel lief. De taal is wel een stuk moeilijker. Nadat ik hier drie maanden woonde, ben ik op Nederlandse les gegaan, maar momenteel spreek ik vooral Duits.”
Familierecept
Ilirjan werkte een tijdje in de beveiligingssector totdat hij het juiste pand vond om samen met de Turkse Kubra een Albanese slagerij te openen. De feestelijke opening vond drie weken geleden plaats, en sindsdien trekken ze zelfs klanten uit Brabant aan die speciaal voor het Albanese vlees komen. Ilirjan vertelt trots: “Omdat wij hier in de omgeving als enige zelfgemaakte Albanese droogworst verkopen, komen mensen van buiten de gemeentegrenzen naar ons toe. Het is een 300 jaar oud familierecept dat we geheimhouden.”
Albanese thee
Niet alleen het typische Balkanese vlees is verkrijgbaar in de vitrine, ook Albanese thee Çaj Mali. “Die werd door de opa van mijn vrouw in de bergen geplukt in Albanië. De thee is heel gezond.” Ilirjan, die lange dagen maakt vanwege zijn betrokkenheid bij het bedrijf, ervaart daarin geen moeite vanwege zijn liefde voor het vak. Op zaterdagen besteedt hij tijd aan het maken van TikTokfilmpjes over de slagerij en het vlees. “Ik kan niet stilzitten en heb nooit een dag vrij. Af en toe ben ik thuis, maar echt op de bank zitten is niet aan mij besteed. Er is genoeg te doen in de slagerij.”
Zijn jongste zoon, die in Duitsland werd geboren, helpt regelmatig mee in het bedrijf. Hij hoopt dat zijn zoon later in zijn voetsporen zal treden, waarmee een nieuwe generatie in de slagerswereld wordt ingeluid. Zijn dochters hebben elk een andere weg ingeslagen. “Zij wonen nog in Duitsland en maken daar carrière. Eén van mijn dochters is zelfs vegetarisch. Wie had dat gedacht”, lacht Ilirjan.
Tekst en beeld: Jeanine Hendriks
