Hoewel ze de pensioengerechtigde leeftijd al een aantal jaar geleden heeft bereikt, moet deze vitale Heldense er echt nog niet aan denken om thuis te gaan zitten. Daar vindt ze haar werk veel te leuk voor. Al 46 jaar organiseert ze bewegingslessen voor diverse leeftijdsgroepen en zolang haar lijf het toelaat, blijft ze steevast een glimlach op het gezicht toveren van vele inwoners van Peel en Maas. Deze week wordt Marlies Jacobs (71) uit Helden geplukt.
Al op jonge leeftijd was Marlies sportief aangelegd, en dat had ze niet van een vreemde. Als bakkersdochter groeide ze in Panningen op in een druk gezin met zes kinderen. “Doordat het thuis altijd zo druk was, koos mijn vader ervoor om mijn zus en mij naar de kostschool te sturen”, vertelt Marlies. De daaropvolgende vier jaar waren voor haar minder leuk. “Ik had zo’n heimwee naar huis en voelde me daar vaak eenzaam.” De weekendtrips terug naar huis vormden een lichtpuntje voor Marlies, die zelfs een keer een smoes bedacht om onder de terugkeer naar school uit te komen. “Ik weet nog goed dat ik een weekend tien aspirines innam en natte kranten in mijn schoenen stopte. Alles in de hoop dat ik ziek zou worden. Maar dat lukte niet”, zegt ze lachend.
Toen Marlies na vier jaar kostschool weer permanent neerstreek in Panningen, was ze ontzettend blij. “Ik vond het heerlijk om weer thuis te zijn, maar er brak ook een beetje een rebelse fase aan voor mij. Op school werd je namelijk heel kort gehouden en daar was ik een beetje klaar mee. Ik wilde heel graag kleuterleidster worden, maar dan zou ik nog vier jaar moeten studeren en daar had ik echt geen zin meer in.” Daarom koos ze uiteindelijk voor huishoudkundige, waarna ze kortere jobs had bij het ziekenhuis in Tegelen en het bejaardentehuis in Panningen.
Meer bewegen voor ouderen
Omdat ze nog altijd graag bezig was met sporten, besloot Marlies op haar 19e om een cursus tot verenigingsleidster te volgen bij een gymnastiekvereniging. “Ik begon met lessen aan basisschoolkinderen, maar omdat ik me steeds meer begon te verdiepen in bewegen, hoorde ik voor het eerst over beweging voor ouderen”, legt Marlies uit. “Ik was meteen gefascineerd en besloot de cursus ‘Meer bewegen voor ouderen’ te gaan volgen. Ik vond het geweldig.” Toen Marlies haar eerste echte les gaf, wist ze meteen dat ze haar passie had gevonden. “Voorheen was ik verlegen, maar hierbij voelde ik me meteen als een vis in het water.”
Vrij snel nadat ze begon, kreeg Marlies, die inmiddels naar Helden was verhuisd, allerlei groepen ouderen toegewezen. “Ik was de eerste in Helden die ouderengymnastiek gaf”, vertelt ze trots. “Er was heel veel vraag naar, waardoor ik vrij snel verschillende groepen onder mijn hoede had.” Omdat Marlies zoveel plezier had in wat ze deed, twijfelde ze geen seconde toen ze geïnformeerd werd over andere cursussen die ze zou kunnen geven. Zo gaf ze uiteindelijk onder andere volksdanslessen, waagde ze zich aan countrymuziek en specialiseerde ze zich in bewegen voor mensen met chronische ziektes.
Ook een cursus nordic walking liet Marlies niet aan zich voorbijgaan. “Dat werd zó populair, dat ik meerdere groepen had elke week.” Met haar buurvrouw zette ze daarnaast nog een afslankcursus op, die laaiend populair was. Dit vulde ze aan met bodygym. Zo werd Marlies’ planning steeds drukker. “Van mijn hobby kon ik dus mijn werk maken.”
Dankbaar
Ondanks dat Marlies pas 25 was toen ze begon met de bewegingslessen voor ouderen, twijfelde ze geen moment over deze doelgroep. “Het is dankbaar werk en je krijgt er heel veel waardering voor terug”, legt ze uit. Dat ze de juiste keuze heeft gemaakt, staat als een paal boven water. Inmiddels geeft ze al 46 jaar les, maar met pensioen gaan is iets waar ze nog niet aan kán denken. “Ik doe wel rustiger aan hoor”, lacht ze.
In die 46 jaar was de meest bijzondere deelnemer aan haar lessen toch wel Marlies’ moeder. “Zij is 104 geworden en heeft tot haar 95e bij mij op les gezeten”, aldus een trotse Marlies, die een hele hechte band met haar had. “Elke week kwam ze eten en dronken we samen een wijntje. Dat wijntje bleef ze tot haar laatste momenten in het verzorgingstehuis drinken.”
Niet alleen Marlies’ moeder bereikte een hele mooie leeftijd. “Mijn moeders zus is ook 102 geworden, maar de laatste jaren was zij opgenomen vanwege dementie.” Toen Marlies haar eens opzocht, werd ze direct getriggerd. “Ik zag een groepje mensen met dementie stil in een kringetje zitten en ze staarden maar wat voor zich uit. Ik zag verderop een bal liggen en gooide deze eens rond. Dat leverde zoveel vrolijke, lachende gezichten op dat ik wist dat ik hier iets mee moest doen.”
Een speciale bewegingsles voor mensen met dementie was geboren en nog altijd organiseert Marlies deze les één keer per week. Het vele lesgeven ging niet zonder slag of stoot. “Omdat ik altijd zoveel heb gesport en te veel heb gewild, vond er slijtage op mijn lichaam plaats”, legt Marlies uit. “Inmiddels heb ik twee nieuwe heupen. Ik vond het erg spannend om geopereerd te worden, maar acht weken na mijn operatie was ik alweer bezig. Omdat ik zo’n goede conditie heb, verliep het herstel erg goed. Hoe fitter je een operatie ingaat, des te beter verloopt het herstel. Zolang mijn lichaam het toelaat, blijf ik dit doen.”
Oma
Lessen afbouwen vindt Marlies niet alleen moeilijk omdat ze haar werk met plezier uitvoert, ‘nee’ zeggen is ook niet haar sterkste punt. Maar toen ze eenmaal oma werd, ging dit toch een stuk makkelijker. “Ik zei direct: vrijdags stop ik, want dan wil ik gaan oppassen”, glundert ze. Marlies is namelijk trotse moeder van twee dochters en inmiddels ook al oma. Samen met haar man Jo gaat ze iedere vrijdag richting Venlo om op te passen. “Vrijdag is echt mijn lievelingsdag. Om 14.00 uur halen we de kinderen van school en dan koken en eten we samen. Na afloop nog een wijntje en rond 22.00 uur gaan we weer richting huis.”
Marlies vindt het heerlijk om dit met haar man te doen, die ze vijftien jaar geleden leerde kennen. “Hij is een broer van mijn schoonzus, dus het is dubbel familie”, lacht ze. Al jaren wonen de twee samen in Helden, waar Marlies zich helemaal op haar plek voelt. “Hier kan ik blijven wonen, ik hoop dat ze me hier uiteindelijk wegdragen.”
Een fijne buurt zorgt ook voor het plezier dat Marlies ervaart in haar woonplek. “Er wonen hele aardige mensen om ons heen. Ook hebben we een buurman van 94, die wij regelmatig bezoeken en helpen met kleine dingen. Het is fijn dat ik nu meer vrije tijd heb om dit soort dingen te doen.”
Wandelen
Die extra vrije tijd vult Marlies graag - hoe kan het ook anders - sportief in. “Ik heb altijd heel veel gewandeld”, geeft ze aan. “Ik ben lid geweest van de Nederlandse Klim- en Bergsportvereniging. Hierdoor heb ik veel sportieve mensen vanuit alle windstreken leren kennen. We hebben veel mooie plaatsen bezocht, soms ook met overnachting. We sliepen dan in tentjes.” Ondanks dat de hele groep ouder wordt, ziet Marlies de leden nog vaak. “Eén keer per jaar hebben we een reünie, daar kijk ik altijd heel erg naar uit.”
Ook stapt Marlies regelmatig de fiets op. “Een keer per jaar ga ik een hele week met mijn boezemvriendin fietsen”, vertelt ze. Verre afstanden schrikken haar niet af. “Zo ben ik met een vriendin wel eens naar Zwitserland gefietst. Ook met Jo fiets ik graag.”
Bucketlist
Om een vinkje op haar bucketlist te kunnen zetten, begon Marlies twee jaar geleden met een nieuwe hobby: gitaarspelen. “Elke dag speel ik een halfuurtje en daar zing ik bij. Ik vind het heerlijk, echt een uitlaatklep.”
Een overvol leven, dat Marlies tegemoet treedt met haar eigen levensspreuk. “Zorg goed voor je beste vriend. Dat is niet zomaar iemand, dat ben jij zelf. Zorg goed voor jezelf, dan kun je positieve energie uitstralen naar de buitenwereld en je naasten.”
Tekst: Floor Velthuizen
