Eefke Smets, afkomstig uit Kessel-Eik, besloot twee jaar geleden samen met haar man Pascal het roer om te gooien. Hun stenen huis werd omgeruild voor een huis op wielen, waarmee Eefke, Pascal en dochters Nienke en Karlijn inmiddels al twee jaar lang de wereld rondreizen. Inmiddels bevinden ze zich in Alaska en na het bezoeken van zestien landen heeft het gezin voorlopig nog geen plannen om zich te settelen. “Iedereen is happy met onze reis en levensstijl.”
De liefde voor reizen is iets dat er bij zowel Eefke als Pascal altijd al in heeft gezeten. Toen het stel op 24-jarige leeftijd met een campertje door Australië trok, kwamen ze daar een auto tegen met een Nederlands kenteken. “Dat triggerde ons enorm”, blikt Eefke terug. “Toen we een babbeltje maakten, bleek dat deze mensen gepensioneerd waren, alles hadden verkocht en waren gaan reizen. Pascal en ik dachten direct: ‘dat willen wij later ook’.” Aan het einde van iedere verre reis maakte het stel namelijk de overweging om voor langere tijd te gaan reizen, maar toch werd dit elke keer als pensioendroom uitgesteld.
Minder hectiek
Toen Eefke en Pascal kinderen kregen, zette dit echter alles op zijn kop. “Ik werkte als verloskundige en had een eigen praktijk met twee collega’s”, geeft Eefke aan. “Het gezinsleven combineren met een drukke baan was hectisch en pittig. Toch vonden we het belangrijk om te blijven reizen.”
In maart 2020 zou het gezin naar Costa Rica gaan, maar corona gooide roet in het eten. “Drie dagen voor onze vlucht brak de lockdown uit”, blikt Eefke terug. “Hierdoor kwamen we thuis te zitten, waar we erg van baalden.” Toch vormde dit zich al snel om naar iets positiefs. “Door corona kregen we meer tijd voor elkaar en kwamen we los uit de dagelijkse hectiek. Pascal werkte thuis en in mijn praktijk was het rustig. Hierdoor kregen we een soort vakantiegevoel terwijl we gewoon thuis waren. We realiseerden ons dat de drang om te blijven reizen ook te maken had met tijd voor elkaar hebben en rust ervaren.”
En zo dachten Eefke en Pascal: ‘waarom wachten tot later? Waarom doen we het niet nu?’. “Je weet immers niet wat je later weer tegenhoudt”, legt ze uit.
Voorbereiding
In juni 2020 werd de knoop doorgehakt: in mei 2021 zou het gezin op pad gaan. “In eerste instantie voor een half jaar.” Allereerst werd er naar een voertuig gezocht. “We wilden een camper, omdat dat veel vrijheid biedt. We waren er snel over uit dat het voertuig op zijn minst hoge bodemvrijheid moest hebben, zodat we ook van de gebaande paden afkonden. Zo hebben we uiteindelijk onze expeditietruck gebouwd.” Ondanks dat het gezin in eerste instantie maar voor zes maanden zou vertrekken, werd toch besloten het huis te verkopen. “We verkochten deze met een grote overwaarde en daarnaast stopte ik met mijn werk. Hierdoor waren we niet meer gebonden aan onze woonplaats.” In eerste instantie was het plan om naar Noord-Amerika te vertrekken. “Maar vanwege corona zou dit moeilijk worden met grenzen en een visum”, legt Eefke uit. “Ons plan werd uiteindelijk bijgesteld naar Europa.”
Langer doorgaan
In mei vertrok het gezin naar Zweden. “Via Zweden zijn we naar de Balkan gereisd. Hier kwamen we onder andere door Slovenië, Kroatië, Montenegro, Bosnië, Albanië en Kosovo.” Eenmaal in Kosovo werd de knoop doorgehakt: het gezin zou blijven reizen. “We dachten dat Pascal nog uit zou moeten werken in Nederland, maar dit hoefde niet. We zijn toen een tijdlang in Griekenland gebleven.” Om de feestdagen met familie door te brengen, zette het gezin in december weer koers richting Nederland. Daarna werd Frankrijk nog bezocht.
In 2022 besloten Eefke en Pascal dat het tijd was om hun initiële route te hervatten: het Europese continent werd ingeruild voor Noord-Amerika. “In juni 2022 hebben we onze truck laten verschepen naar Canada”, vertelt Eefke. Juli en augustus werden doorgebracht in Oost-Canada en daarna stak het gezin door naar het zuidwesten van de Verenigde Staten. De winter werd doorgebracht in Baja California in Mexico. Niet alleen wilden we de warmte opzoeken, maar had dit ook te maken met ons visum. Voor tien jaar lang mogen we zes maanden aan een stuk in de Verenigde Staten zijn.” Afgelopen februari werd de grens naar de Verenigde Staten dus weer overgestoken om uiteindelijk het westen van Canada en Alaska te verkennen.
Bijzondere momenten
Inmiddels bevindt het gezin zich al enige tijd in Alaska. “Het is hier prachtig”, geeft Eefke aan. “De uitgestrekte landschappen en gletsjers zijn zo mooi. Hier in het noorden van Canada kun je uren rijden zonder een dorpje tegen te komen.” Toch stuitte het gezin op iets onverwachts, toen ze over de Alaska Highway reden. “Deze weg heeft de afstand van Utrecht naar Lissabon met slechts een paar gehuchtjes waar je langskomt. Bij Haines Junction kwamen we opeens op een driedaags dancefestival terecht van de First Nations in dit gebied. We brachten als een van de weinige toeristen drie dagen door op dat festival en hadden mooie, maar ook confronterende gesprekken over hun geschiedenis. Dat was ontzettend gaaf om mee te maken. Het is bijzonder om de tradities, dans en kleding te zien, vooral omdat er zoveel verloren is gegaan. Nog maar weinig mensen spreken de taal Southern Touchone.”
Een favoriete bestemming uitkiezen is onmogelijk volgens Eefke. “Ieder gebied heeft zijn uniekheid. Toch zijn het vaak niet de grote ‘attracties’ zoals de Grand Canyon die ons bijblijven, maar de momenten dat we ons in de middle of nowhere bevinden. “In Californië stonden we bijvoorbeeld in een state park, waar we heel lang bleven hangen omdat het zo mooi was. We stonden in een droge rivierbedding en om ons heen waren continu allemaal colibries. Dit soort momenten blijven je bij.”
Reizen met kinderen
Omdat het gezin zich in Nederland uitschreef, verviel de leerplicht van dochters Nienke (5) en Karlijn (4). “We vormen zelf het onderwijs”, legt Eefke uit. “We volgen geen curriculum of onderwijsinstelling, maar letten op de interesses van onze kinderen en volgen hun eigen ontwikkelingstempo. Wij bieden een rijke leeromgeving en de kinderen pikken op waar ze mee aan de slag willen. Nienke is sinds kort geïnteresseerd in letters en we gaan hiermee aan de slag met haar als zij die behoefte heeft. Je bent veel één op één met de kinderen en pikt deze interesses dus makkelijk op. We laten groepen en leeftijden los en focussen ons op wat er in die koppies speelt.” Routines worden dan ook losgelaten. “Het leren gaat veelal spelenderwijs. Soms zijn we buiten bezig en schrijven we letters in het zand. Voor nu is er nog geen noodzaak om er echt voor te gaan zitten.”
Dankbaar
Eefke is zich ervan bewust hoe anders haar leven is geworden in de afgelopen twee jaar. “Ik vind het ontzettend fijn en bijzonder om in deze tijd als gezin met jonge kinderen zo rustig, ongedwongen en ongehaast te leven”, vertelt ze. “Niet die wekker zetten, niet elke dag op tijd bij de oppas of aan school moeten staan. Het is zo fijn om samen te genieten en alles mee te krijgen van de ontwikkeling van je kinderen. Over tien jaar zal dat heel anders zijn.”
Toch kijken Eefke en Pascal bewust niet heel ver vooruit. “We weten echt nog niet hoe de toekomst eruit gaat zien. We hebben nu nog niet de behoefte om ons te settelen. Iedereen in het gezin voelt zich op dit moment goed met onze reis en levensstijl. Het plan is nu om in ieder geval door te gaan tot volgend jaar zomer. Vanaf Alaska willen we zuidelijk afzakken, tot we in Panama aankomen.
Dan maken we een nieuw plan en kijken we of we verder door Zuid-Amerika gaan of misschien wel ergens willen settelen.” Waar dat dan zal zijn, zal de tijd leren. Voor nu geniet het gezin van elkaar, het reizen en alles wat ze tegenkomt.
Als je het gezin wilt volgen, kan dit via Facebook, Instagram en Youtube onder de naam ‘Family Everywhere’.
Tekst: Floor Velthuizen
