Chris Wijnhoven Maasbree
Ze zijn het cement van de samenleving: de duizenden verenigings- en clubmensen, die zich het hele jaar door belangeloos inzetten. Veelal opereren ze op de achtergrond. Vaak zijn ze onzichtbaar, maar altijd onmisbaar. HALLO Peel en Maas richt de schijnwerper op deze vrijwilligers, waarvan iedere club, stichting en vereniging er eigenlijk te weinig heeft. Wie zijn deze mensen en waarom zetten ze zich belangeloos in? Deze week vertelt Chris Wijnhoven (41), als vrijwilliger op meerdere fronten actief voor volleybalvereniging Tupos, over haar taken en drijfveren.
Ze is een laatbloeier, zegt Chris zelf. In ieder geval als het op volleybal aankomt. Want hoewel ze eerder dit jaar werd gehuldigd voor haar 25-jarig lidmaatschap bij Tupos, begon ze relatief laat met de balsport. "Ik heb eerst geturnd, een sport die nogal wat individualistischer is. Uiteindelijk kozen we met een aantal meiden voor een teamsport. Dat werd volleybal en daar heb ik nooit spijt van gehad. Nu, 25 jaar later, doe ik het nog altijd actief. Dat hoop ik nog jaren vol te kunnen houden."
Fluitend
In die 25 jaar is er echter wel het één en ander veranderd voor Chris. Haar woonplaats, bijvoorbeeld. De geboren Baarlose woont inmiddels alweer jaren in Maasbree, waar ze haar eigen gezinnetje stichtte. "Via de volleybalvereniging houd ik toch nog binding met mijn geboortedorp Baarlo", vertelt ze. Het is dan ook allerminst een straf om zich vrijwillig in te zetten voor Tupos.
Daarnaast ben ik zelf een cursus tot scheidsrechter gaan volgen
Dat begon al snel nadat ze lid werd. "Eerst was het zaak om het spelletje onder de knie te krijgen, maar nadat dat redelijk gelukt was, ben ik vrij snel jeugdteams gaan coachen en trainen", vertelt ze. Het oppakken van vrijwilligerswerk hoort er sowieso een beetje bij, want bij iedere wedstrijd moeten de scores door iemand geteld worden. "Daar zorgen de leden zelf voor. Daarnaast ben ik zelf een cursus tot scheidsrechter gaan volgen en fluit ik sinds mijn 18e wedstrijden bij de senioren. Dat doe ik nu nog steeds. Ik vind het leuk om te doen, want ik ben wel iemand die echt betrokken is bij de vereniging en graag taken oppakt."
Blacklight toernooi
Die instelling zorgt ervoor dat Chris niet alleen op het veld te vinden is als speelster, maar ook op andere vlakken al 25 jaar haar steentje bijdraagt. Al staat dat momenteel op een lager pitje dan voorheen.
"Ik ben scheidsrechterscoördinator geweest en heb een rol gehad in verschillende commissies. Coördineren en organiseren vind ik leuk. Het jaarlijkse Blacklight Volleybal Toernooi, een begrip in Baarlo en omstreken, heb ik een aantal maal mee georganiseerd", vertelt ze. "Vanuit mijn rol als scheidsrechterscoördinator kwam ik in het bestuur terecht. Daar pakte ik langzaam maar zeker meer taken op en werd ik secretaris."
Toen de wens om een eigen gezinnetje te stichten steeds nadrukkelijker op de voorgrond trad, deed ze een stapje terug wat vrijwilligerswerk betreft. "Er was behoefte aan wat meer rust, maar als er iets moet gebeuren bij de vereniging, kunnen ze me altijd vragen. Ik help op dit moment nog met wat taken rondom het wedstrijdsecretariaat en draag op andere vlakken ook graag bij."
Stapje terug
Ook op het veld deed ze een klein stapje terug. Hoewel ze relatief laat begon met volleyballen, bleek Chris veel aanleg voor het spelletje te hebben. Ze haalde zelfs het eerste damesteam, tot haar eigen verbazing. "Gaandeweg heb ik als speelster steeds een stapje gezet. Van het laagste seniorenteam naar het eerste. Dat was voor mezelf een onverwachts hoogtepunt, qua speelniveau."
Waar het competitieve aspect de boventoon voert bij het eerste, is voor Chris ook de recreatieve kant van het volleybal inmiddels belangrijk. "Sinds een jaar of vijf speel ik bij de recreanten. De kans deed zich voor om een eigen team te starten, met veel bekenden van elkaar. Gezelligheid en presteren gaan bij ons hand in hand. Bij het eerste recreantenteam, waar ik in speel, blijft presteren echter wel een belangrijke factor. We spelen op een leuk niveau én het is prima te combineren met het gezinsleven. Ideaal, wat mij betreft."
Op de maandagavond van 22 mei kan iedereen die wil een avond met ons meetrainen
Nieuwe aanwas
Chris hoopt het recreatieve nog lang met het prestatieve te mogen combineren bij Tupos. Om dat te garanderen is nieuwe aanwas bij de recreanten wel wenselijk, vertelt ze.
"Er stromen de laatste jaren wat minder speelsters vanuit de seniorenteams door naar de recreanten. Ieder seizoen zijn we op zoek naar aanvulling van onze twee teams. Iedereen is daarbij welkom, ook speelsters van buiten Baarlo." Om potentiële nieuwe leden enthousiast te maken voor een rol bij het recreantenteam, worden er binnenkort twee open trainingsavonden georganiseerd.
"Op maandagavond 22 mei kan iedereen die wil een avond met ons meetrainen. Mocht het bevallen, dan kan er komend seizoen al gestart worden met het spelen van wedstrijden. Kom gewoon eens kijken", spoort Chris potentiële nieuwe ploeggenotes aan.
De concurrent
Zelf hoopt ze in ieder geval nog lang te mogen genieten van haar sport. "Er zijn leden bij de recreanten die bijna twintig jaar ouder zijn dan ik, dus wat dat betreft zou ik nog even vooruit kunnen", lacht ze.
Tot die tijd mag Tupos in ieder geval een beroep op haar blijven doen als vrijwilligster. "Nog regelmatig zit ik in de scheidsrechtersstoel, al was ik daar eigenlijk mee gestopt.
Ik vind het heerlijk om anderen te zien genieten
Of ik ooit nog een team ga coachen weet ik niet", vertelt ze. "Misschien als mijn kinderen besluiten te gaan volleyballen. Al zal dat dan ongetwijfeld in Maasbree zijn en niet bij Tupos. Zul je zien dat ik dan een team van de concurrent ga coachen", zegt ze lachend.
Zo'n vaart zal het waarschijnlijk echter niet lopen. Tupos heeft een voornaam plekje in Chris haar hart. "Zelf help ik graag mee op de achtergrond. Ik vind het heerlijk om anderen te zien genieten. Bij Tupos is iedereen bereid om een stapje extra te zetten. Dat maakt het zo'n gezellige club, waar jong en oud samenkomen. Dat is toch geweldig?"
Tekst: Jelle van Hees
Beeld: Gerard Verhagen