Kwetsbaar

3 feb 2023, 10:52 Column
Afbeelding

Tot voor kort had ik nog nooit gehoord van Andrew Tate. Toch heeft deze Amerikaans-Britse ex-kickbokser al heel lang een grote invloed op veel jongens en jonge mannen.

Via de sociale media houdt hij hen voor niet te twijfelen aan zichzelf, maar vooral zelfbewust te zijn. Daar is niks mis mee, zou je zeggen. Nee, behalve dan dat zijn adviezen wel erg veel geld kosten. Daar komt nog bij dat de weg die hij wijst een vreselijke macho-weg is. Een echte man moet indruk maken. Door jezelf groot te maken door veel geld uit te geven, dure auto’s te rijden en het versieren van zoveel mogelijk vrouwen, maak je indruk en oog je belangrijk. Maar kortgeleden werd Tate in Roemenië opgepakt onder verdenking van vrouwenhandel. Zijn aandacht voor vrouwen was toch vooral om zijn eigen ego te versterken en zijn portemonnee te vullen. Zijn grote dure auto’s zijn inmiddels in beslag genomen. Zijn grote ego zal in de cel wel flink gekrompen zijn. Natuurlijk begrijp ik dat onzekere puberjongens naar zo’n vent opkijken. Goede looks, mooie praatjes, geslaagd in vele opzichten van het leven: wie wil niet zo leven?

Maar als je beter kijkt naar Tate en mensen zoals hij, dan lijkt het mij dat ze zich sterk voordoen omdat ze niet om kunnen gaan met hun eigen zwakte. Al die opgeklopte buitenkant om een onzekere binnenkant te verbergen. Maar is zwakheid dan zo erg? Zijn we niet allemaal zwak en kwetsbaar? Maar word je niet gelukkiger als je jezelf accepteert zoals je bent? Ook in je kwetsbaarheid. Pas dan kun je je eigen weg vinden en verder gaan. Ik heb zeker geen foto van Tate aan de muur. Nee, maar wel een afbeelding van hem die omwille van ons mensen zwak is geworden, Jezus de gekruisigde. Hij die mensen, die zich mislukt voelden, juist het gevoel gaf dat ze wel meetelden. Ik heb geleerd dat we niet groot, sterk, en indrukwekkend hoeven te leven om als mens waardevol te zijn. We mogen zijn wie we zijn, en dat is goed genoeg. Ook in je zwakte kun je sterk zijn.

Pastoor Peter van der Horst