Hij stelde zich tijdens de Firefighter Stair Climb regelmatig de vraag waarom hij eigenlijk meedeed, maar na afloop was hij ontzettend trots op zijn prestatie. Op zondag 10 september betrad Giel Hermans uit Kessel met volledige brandweeruitrusting dertig verdiepingen van het World Trade Center Almere. Daar deed hij 9.30 minuten over.
Ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de aanslag in New York in 2001 is op 10 september de tweede editie van de traploop in het WTC in Almere gehouden. Doel van de trappenloop is om geld in te zamelen voor de stichting Brandweer zonder Grenzen. Een mooi doel vond Giel Hermans uit Kessel, die al twintig jaar bij de vrijwillige brandweer in Kessel werkt. Hij ging voor de eerste keer de sportieve uitdaging aan om dertig verdiepingen en zeshonderd treden in brandweerpak en met het gebruik van ademlucht te bedwingen. “In totaal draag je zo’n 10 kilo extra met je mee”, legt Giel uit.
Voordat hij überhaupt aan de challenge begon, was Giel al drijfnat van het zweet. Die zondag werd een buitentemperatuur van boven de 30 graden gemeten en met een brandweerpak aan, liepen de temperaturen nog hoger op. Het was dan ook een enorme uitdaging om de dertigste verdieping van het gebouw te bereiken, geeft Giel aan. “Je zit als het ware opgesloten in je pak, het zweet kan nergens naartoe. Het was bloedheet, je hebt natuurlijk geen airco in een trappenhuis.”
Hij kwam zichzelf dan ook al gauw tegen. Bij de vijfde verdieping stelde hij zichzelf de vraag waarom hij eigenlijk mee wilde doen. “Het trappenhuis is vreselijk saai, er is niks te zien. Op de vijfde verdieping dacht ik: waar ben ik aan begonnen? Op de tiende verdieping zat ik op een kookpunt en was ik er eigenlijk al klaar mee. Ik ging half dood”, vertelt Giel lachend. Toen hij de vijftiende verdieping behaalde, was hij op de helft en kwam de motivatie weer naar boven. “Op die verdieping zie je voor het eerst mensen, omdat daar de EHBO gevestigd zat. Als je op de helft zit, lukt de rest ook wel, dacht ik. Ondertussen was ik aan het sterven en probeerde ik niet te gaan hyperventileren. Omdat je een masker draagt, is het belangrijk om goed uit te ademen. Eenmaal de 30e verdieping bereikt, gooide ik meteen het masker af om normaal te kunnen ademen. Door de hittestuwing was mijn shirt onder het pak kliedernat. Na 2 liter water te hebben gedronken, begon ik weer mens te worden.”
De Firefighter Stair Climb telde zeshonderd deelnemers en Giel wist als middenmoter te eindigen. Een prestatie waar hij trots op is. “Ik ben veel jeugd tegengekomen, dus ik heb als ouwe knakworst best een aardige prestatie geleverd. Je stelt je tijdens de deelname de vraag waarom het leuk is om mee te doen, maar achteraf ben je superblij.”
De Firefighter Stair Climb was voor Giel een notitie op zijn bucketlist. Nu hij de klim in 9.30 minuten heeft afgerond, is er al een nieuwe uitdaging bedacht voor volgend jaar. “Onder de 8 minuten eindigen. Ik heb inmiddels al wat mensen uit het brandweerteam van Kessel weten te vinden die de uitdaging met mij willen aangaan en mij willen verslaan.”
Dit jaar nam Giel als enige brandweerman van Veiligheidsregio Noord-Limburg deel aan de challenge. “Ik kreeg niemand mee, wellicht omdat het in onze regio onbekend is. Wel zag ik 25 brandweerlieden van Zuid-Limburg en zij hadden gezamenlijk getraind. Het brandweervak is natuurlijk ook groepswerk. Je kunt de Stair Climb dan zien als een uitje.”
Zelf beklom Giel de trappen zonder echte voorbereiding. “Ik heb een goede conditie en ben fit, dat moet ook wel als je brandweerman bent. Als voorbereiding wilde ik eigenlijk de trappen in Landgraaf beklimmen, maar omdat ik een eigen bedrijf run, is dat er niet van gekomen. Wel heb ik op vakantie in Portugal wat bergen getrotseerd, maar dat is natuurlijk niet te vergelijken met een klim van dertig verdiepingen met een brandweerpak aan.” Ondanks een gebrek aan voorbereiding, hield Giel geen spierpijn over aan het evenement. Misschien kwam dat wel doordat thuis weer de pieper afging. “Thuis nam ik een koude douche en vervolgens kreeg ik weer een melding binnen en liep ik nog eens tweehonderd tredes omhoog om bij kasteel de Keverberg mindervalide mensen te evacueren. Aan het einde van de dag was ik dan ook volledig gesloopt.”
Tekst: Jeanine Hendriks