In de rubriek ‘Huizen met een ziel’ wordt het gevoel van ‘ons’ erfgoed en karakteristieke panden met de lezer gedeeld. Wim Verdonschot (68) en Anneke Verdonschot-Basten (64) bewonen sinds 2014 het fraaie landhuis op het adres Kerkstraat 33 in Meijel. Ze lieten daarvoor hun boerderij aan de Langstraat achter, die sindsdien door zoon Fons wordt voortgezet. Alle woonwensen die ze vooraf hadden, worden op de Kerkstraat waarheid: een grote tuin, vrijheid rondom en vooral een authentiek huis aan een oude straat.
Kerkstraat 33 staat in Meijel bekend als ‘het husj van de goej vraow’ (‘het huis van de vroedvrouw’). Die ‘goej vraow’ was Anna Neilen-Gielens, die van 1925 tot 1965 vroedvrouw was in Meijel. In die rol heeft ze de geboorte van enkele duizenden Meijelse jongens en meisjes begeleid. Bijna iedereen boven de 50 in Meijel is allereerst door haar handen gegaan. Anna Neilen leefde helemaal voor haar werk, dag en nacht stond ze klaar. Te voet, op de fiets en over slecht verlichte wegen en paden trok ze naar haar ‘klanten’ in Meijel en ook in Neerkant. Verder assisteerde ze bij geboortes op het woonwagenkamp. Kraamhulp was er nog niet waardoor ook de postnatale zorg vooral op haar schouders rustte. In het begin hield ze spreekuur in de woning aan de Kerkstraat, maar toen Meijel in 1952 een gloednieuw en modern Groene Kruisgebouw kreeg, ontving ze daar zowel de aanstaande als jonge moeders.
Fraai metselwerk
Anna Neilen-Gielens bouwde het pand in 1936, samen met haar acht jaar jongere echtgenoot Frans Neilen. Die kwam helemaal uit Geleen en was schoenmaker van beroep. Anna Gielens was daarentegen een ‘echte Meijelse’. Het landhuis werd getekend door de Heldense architect Bongarts, die in deze regio veel meer van dergelijke landhuizen heeft ontworpen. Zeker vergeleken met de ongeveer even oude, maar veel sjiekere burgemeesterswoning links ernaast, oogt de woning nogal bescheiden en ingetogen. Bij aandachtige beschouwing valt echter op hoe fraai en rijk het metselwerk is. Onder de dakrand van de spitsgevel loopt een prachtige, gemetselde band. De spitse straatgevel heeft een mooie knik en de schoorsteen aan de rechterkant is opvallend hoog doorgetrokken. Kortom, een echte jaren dertig woning. Niet voor niets zijn die de laatste jaren erg populair bij jong en oud. De lokale aannemer Matthijs Gielen bouwde in alle opzichten een degelijk, ambachtelijk pand, iets waar Wim en Anneke nog elke dag van genieten.
Authentiek karakter
Overigens was het pand niet alleen woonhuis. Boven had de vroedvrouw een aparte consultatieruimte. Verder bevatte de woning het schoenatelier van echtgenoot Frans. Die ontving zijn klanten via een aparte ingang aan de rechterkant. Veel later werd deze aanbouw fors uitgebreid en kwam pater Bakker er wonen.
Wim en Anneke koesteren het authentieke karakter van het pand; bij de recente verbouwing hebben ze veel oog gehad voor waardevolle onderdelen zoals de tegelvloer en de trappen. De belletjes die de vroedvrouw bij elke deur had opgehangen – ze moest immers altijd bereikbaar zijn en kreeg pas in 1953 een telefoonaansluiting – hebben ze bewaard en hetzelfde geldt voor de kasten van de schoenmaker.
Na het overlijden van Anna en Frans in respectievelijk 1979 en 1982, bleef de ongetrouwde dochter Ria achter in het landhuis. Die heeft er nog lang gewoond, samen met pater Bakker. Wim en Anneke mijmeren als echte buitenmensen nog wel eens over hun vrije leven op de boerderij.
Hoewel de ziel van de vroedvrouw nog alom aanwezig is in de woning aan de Kerkstraat, voelen ze zich er inmiddels helemaal thuis.
Tekst: Jos Pouls en Henk Thiesen
Beeld: Wim Verdonschot en Henk Thiesen
