In de rubriek ‘Huizen met een ziel’ wordt het gevoel van ‘ons’ erfgoed en karakteristieke panden met de lezer gedeeld. We zijn in de Egchelhoek aangekomen op Egchelseweg 36. Een pand met statuur, dat op de voorgevel een sierlijke kaderlijst met het opschrift Catharina Hoeve draagt. Deze voormalige boerderij was ooit een van de grotere binnen Egchel. Ernaast ligt een losse schuur die eerst is verbouwd tot vakantieverblijf voor gehandicapten en daarna tot een woning. Ooit liet schepen Anton ‘Tone’ Coumans (1641-1718) op deze plek een boerderij bouwen.
Na de familie Coumans kwam de familie Joosten hier wonen. In 1780 wordt dit huis van Jan Joosten Thone genoemd. Alle bewoners/pachters erfden de bijnaam van de stichter Tone. Zo kennen we in Egchel nog diverse leden van de familie Vestjens, (voormalige bewoners) met de bijnaam Tone Kubke, Tone Thun en Tone Thei. De naam Catharina Hoeve duikt voor het eerst op vlak na 1800. Dan wonen hier Jacob Jeucken en Catharina Leijsten. Deze Catharina geeft de hoeve haar naam.
Sinds kort wonen hier twee families, Arjan Leijsten en Evi de Klijne met dochter Ella en achteraan in deze hoeve vader Jo Leijsten. Arjan en Evi zochten na gezinsuitbreiding een groter huis. Helaas werd dit huis net voor hun neus verkocht. Toen de koop niet doorging diende zich een tweede kans aan. Na een eerste bezichtiging waren ze erg onder de indruk van de woning. Tevens waren ze ook overtuigd dat dit huis veel te groot is voor één jong gezin. Alles ziet er goed uit en is mooi verbouwd in 1986 en 2005. Een oplossing werd gevonden om vader Jo Leijsten te vragen voor het achtergedeelte. Dit was eerder een B&B geweest en verbouwd tot een mooie woning.
Jo was gelijk enthousiast. Hij kende het pand nog uit zijn jeugdtijd, toen het nog een boerderij was en de familie Rambags hier pachter was. Hij ziet de dorskast nog in de open schuur staan. De familie Leijsten (Britse Lei) woonde er namelijk recht tegenover. Met kerst 2022 werd de knoop doorgehakt en de koop bezegeld. Arjan, Evi en Jo waren erg in hun nopjes dat het gelukt was en zeiden tegen elkaar: ‘weij hebben um’. De nieuwe bewoners verdiepten zich in de historie van ‘hun’ huis. In Van Achell tot Egchel lazen zij dat het huis door architect Bonagaerts is ontworpen en in 1928 door eigenaar Poels uit Venray is herbouwd. Hij liet de aannemers donkerbruine en grauwbruine bakstenen in diverse kleurnuances met donkere strek en rollagen gebruiken. Het dak is uitgevoerd met een zadeldak met Tules du Nord pannen. Later kwamen hier nog dakkapellen en zonnepanelen op. Tussen de hoeve en voormalige schuur is een bakstenen erfscheiding met houten poort gerealiseerd.
Arjan en Evi zagen gelijk dat deze hoeve veel mogelijkheden bood. Het is karakteristiek en voelt niet als een oud huis. Behalve immense ruimten heeft het pand een grote koele kelder. Aan de zijgevel bevindt zich een mooie overkapping. De eerste maanden hier wonen voelden als vakantie. Voor de toekomst staat verdere verduurzaming op de agenda. Dit huis heeft in de voorgevel een afgeschuinde hoekpartij met een kruis onder trapsgewijs uitlopend metselwerk. De originele corpus werd in 1968 als beschermd rijksmonument bestempeld en dateert uit de achttiende eeuw.
Arjan vertelt: “De originele corpus heeft binnen het huis nog geen vaste plek gekregen. Dat komt nog wel. Buiten heeft de werkgroep kruisen en kapellen een prachtige replica van het corpus opgehangen. Dit maakt ons huis heel bijzonder karakteristiek en geeft het een extra ziel.”
Tekst: Jos Pouls en Henk Thiesen.
