Het zit erop: bijna 40.000 wandelaars hebben de 105e editie van de Nijmeegse Vierdaagse voltooid. Zo ook Renee Willems-Brummans (32) uit Egchel en Maike Beumers-Jacobs (41) uit Maasbree. Het was de eerste keer dat de twee dames uit Peel en Maas de wandelschoenen aantrokken om vier opeenvolgende dagen 40 kilometer te lopen tijdens het grootste meerdaagse wandelevenement ter wereld. Ondanks de nodige pijntjes lukte het de dames om de finish te halen en kregen zij het welbekende Vierdaagsekruisje.
Al langer speelde Maike met het idee om een keer mee te doen aan de Nijmeegse Vierdaagse. “Het is iets dat ik graag een keer wilde meemaken”, legt ze uit. “Mijn tante, Truus, had hem al vaker gelopen en toen ik vorig jaar ging kijken, dacht ik: ‘nu wil ik ook echt een keer meedoen’.” Het onderwerp kwam ter sprake toen de twee vriendinnen samen met hun partners oud en nieuw vierden. Renee was direct enthousiast. “Ik zat op dat moment met een brace om mijn knie te wachten op een operatie die 2 januari zou plaatsvinden”, blikt Renee terug. “Ik speel normaal gesproken handbal en wist dat ik hierna negen maanden zou moeten revalideren. Het zou even duren voor ik weer zou kunnen lopen, maar toen Maike vertelde over haar Vierdaagseplannen bedacht ik me hoe cool het zou zijn om dit als doel te hebben vanuit mijn revalidatieproces.”
Voorbereiding
Inschrijving voor het grootste wandelevenement van de wereld volgde en toen kon het trainen beginnen. “Maar dat was nog het meest lastige voor allebei”, lacht Renee. “We hebben allebei een jong gezin en als je lange wandelafstanden wil trainen, ben je al gauw uren van huis. Als je hobby hardlopen is, ben je gewoon een uurtje weg. Nu hebben we alles wat we aan vrije tijd hadden in de training gestoken. Het waren soms lange dagen.” Uiteindelijk oefende alleen Maike één keer de daadwerkelijke afstand van 40 kilometer. “Dat deed ik samen met mijn tante, die ook tijdens de Vierdaagse met ons mee liep. Die 40 kilometer was pittig, maar daarna kun je wel uitrusten. Tijdens de Vierdaagse zouden we dit vier dagen op rij moeten doen, dat besef daalde toen wel in.”
Bijzondere ervaring
Toch was het dinsdag 18 juli zover: het drietal begon aan de eerste dag van de Nijmeegse Vierdaagse. Vier dagen lang 40 kilometer per dag afleggen: het was een hele ervaring. “Niet alleen de lichamelijke inspanning, maar ook het hele feestgebeuren eromheen”, vertelt Renee. “Je staat ‘s ochtends al heel vroeg op en start tussen 04.45 en 05.30 uur of tussen 05.45 en 06.30 uur. Op dat moment komen alle zatte studenten die de hele nacht hebben gefeest je langs de zijkant aanmoedigen, dat maakt meteen sfeer en gezelligheid waardoor de motivatie om te starten hoog is.” Dat kan Maike beamen. “Ook gedurende de dag komen hele dorpen in de omgeving naar buiten om te kijken”, geeft ze aan. “Kindjes staan met snoepjes langs de weg, andere mensen staan met Sprite of yoghurt. Iedereen zorgt voor je en moedigt je aan. De Vierdaagse leeft zo ontzettend in Nijmegen en omstreken. Je bent je daar niet van bewust tot je het zelf meemaakt. Het was echt een groot feest.” Alle leeftijdscategorieën werden gerepresenteerd in de supporters, geeft Renee aan. “Je ziet baby’s en kleine kindjes, maar ook mensen in rolstoelen en personen die zich in het laatste stadium van hun leven bevinden moedigen je aan. Iedereen is erbij.”
Eén van de mooiste momenten van de Vierdaagse was volgens Maike de ochtend dat het drietal samen met militairen meeliep. “Zij waren aan het zingen en ondertussen iedereen op de vroege ochtend al aan het oppeppen. Je zag hoe mensen erop reageerden, dat was een heel bijzonder moment.”
Ondanks dat Renee erg bang was voor haar knie, vanwege de revalidatie, had ze hier tijdens de vierdaagse vrijwel geen last van. “Dat had ik echt niet verwacht”, glundert ze. “Afgezien van de pijn in onze benen en bekken hebben we ons er goed doorheen geslagen”, vindt Maike. Toch was dag drie volgens haar fysiek het zwaarst. “Op dat moment ervaar je allerlei pijntjes die de dagen ervoor zijn ontstaan. Je merkt dat je op begint te raken, maar opgeven is geen optie.” Daar is Maike het mee eens. “Op dat moment is het heel bijzonder om te ervaren hoe wandelaars elkaar onderling ondersteunen”, vertelt zij. “Je pept elkaar echt op, ook als je elkaar niet kent. Die verbinding en saamhorigheid zijn ontzettend mooi en dat moet je echt meemaken.”
Met gladiolen over de finish
De pijn van de 120 kilometer die de dames voor de aanvang van dag vier al in de benen hadden, werd snel vergeten toen gestart werd met de finaledag. “Je wordt de laatste dag echt gedragen”, zegt Renee. Ruim 10,5 uur deden de dames over de laatste 40 kilometer. Het bereiken van Via Gladiola voelde dan ook echt als een prestatie. “We waren ontzettend trots”, geeft Maike aan. “We hadden afgesproken het met zijn drieën te doen en we zijn ook samen over de finish gekomen, dat was superleuk. Mijn tante is 68 jaar en die loopt gewoon nog de 40 kilometer. Mensen aan de kant riepen ons ook toe: ‘Wat een respect, jullie doen dat maar even!’. De support is geweldig.” Ook familie en vrienden van de vriendinnen waren erg trots. “Die slepen je er echt doorheen en daar word je dan ook erg emotioneel van”, geeft Maike aan. Dat kan Renee beamen. “Ik werd in Cuijk verrast door mijn man en dochter, terwijl ik ervan uitging dat ik ze niet zou zien. Een hele mooie verrassing”, geeft ze emotioneel aan.
Nu de Vierdaagse erop zit, rest er nog maar één vraag: trekken de vriendinnen volgend jaar opnieuw de wandelschoenen aan? “We willen het zeker nog een keer gaan doen, maar zijn er wel achter gekomen hoe druk het is op het moment dat je een jong gezin hebt”, legt Maike uit. “Daarom bekijken we het over een aantal jaar nog een keer en wellicht doen onze kinderen mee. Dat zou heel bijzonder zijn”, sluit Renee af.
