Blackburn Rovers. Als u geen voetballiefhebber bent, zegt deze club u hoogstwaarschijnlijk niets, maar voor Ronald is dit de belangrijkste club op aarde. Al als klein jongetje raakte de geboren Egchelnaar verknocht aan de Britse voetbalclub waar hij zeker zo’n acht keer per seizoen op de tribune zit. Naast het voetbal is Ronald ook dol op zijn neefjes en nichtjes én is hij werkzaam in de verzekeringswereld. Deze week wordt Ronald Lemmen (42) geplukt.
Het mag niet helemaal als een verrassing komen dat Ronalds grootste interesse bij het voetbal ligt. “Ik heb een oudere broer en twee jongere broertjes. Met vijf mannen thuis was het dan ook vaak voetbal wat de klok sloeg”, vertelt Ronald lachend. “In 1986, op vijfjarige leeftijd, stond ik al tussen de lijnen. Ik speelde zelfs in hetzelfde team als mijn oudere broer.”
Verzekeraar
De kleine Ronald was niet iemand die stond te springen om te leren. Al vanaf zijn 8ste levensjaar werkte hij met veel plezier bij een tuinder. Toch ging hij na de lagere school naar de Peelrand in Panningen. “Hier moest ik drie uit vier richtingen kiezen en er ieder jaar telkens nog één laten vallen. Uiteindelijk bleven administratie en landbouw over”, vertelt Ronald. Hoewel hij altijd in de landbouw actief was geweest als kind, was zijn interesse voor administratie die laatste jaren ontzettend gegroeid. “Ik vond het leuk om te leren hoe de wereld in elkaar zat, kijkend naar economie, recht, het bankwezen enzovoort.” De keuze voor administratie werd gemaakt en even later begon hij met de Gilde Opleiding ‘bank en verzekeringen’. Na enkele leuke stages en wat eerste werkervaring bij ABN Amro en Coenen Assurantiën, begon Ronald 21 jaar geleden bij Hoeijmakers Groep te Kessel, waar hij nog altijd met veel plezier werkt. “Als commercieel medewerker ben ik vooral bezig met klantenbegeleiding op de zakelijke markt.”
Grote liefde
Naast het werken bij de tuinder en het voetballen bij SV Egchel was de jonge Ronald ook erg geïnteresseerd in het professionele voetbal. “Mijn vader en oudste broer waren voor Ajax, maar al snel merkte ik dat het Nederlandse voetbal mij niet zo trok”, legt Ronald uit.
De voetbalfanaat speelde zelf namelijk als voorstopper bij SV Egchel, waar hij zelfs kampioen én speler van het jaar mee werd. “Ik was een soort stofzuiger op het middenveld. Harde tackles, ballen veroveren en weer inleveren bij de creatieve spelers. Deze ‘harde’ mentaliteit miste ik in het Nederlandse voetbal.” Ploegen die wel over deze mentaliteit beschikken, vinden we terug in Engeland. “Het Engelse voetbal is net wat interessanter naar mijn mening. Op de BBC kon ik dan af en toe de samenvattingen zien, maar vaak zat ik ook op teletekst de wedstrijden te volgen.” Hoewel het Engelse voetbal dus goed aansloot bij Ronald, werd zijn aandacht vooral getrokken door een specifieke ploeg. “Blackburn Rovers werd al snel mijn club. Toentertijd een club in wederopbouw, maar wel met een rijke historie. Ik wilde ook geen fan zijn van de klassieke topclubs in Engeland. Ik zocht naar iets afwijkends dat bij mij paste.” Daarmee was de liefde tussen Ronald en Blackburn geboren. Toch duurde het nog even voordat hij voor het eerst een wedstrijd kon bezoeken.
Mooie herinneringen
“Begin jaren 90 werd ik een steeds grotere fan. Ik had me aangemeld bij de fanclub, volgde teletekst op de voet en toen het internet kwam, kon ik ook hele wedstrijden kijken”, vertelt Ronald. Helaas bleef het fysiek bijwonen van een wedstrijd lastig vanwege zijn leeftijd én de kosten. In 2005 kwam daar uiteindelijk verandering in. “We speelden destijds een thuiswedstrijd tegen Fulham, met Edwin van der Sar onder de lat. Nou, dat hebben we geweten, want hij pakte een strafschop en we verloren met 1-3.” Een kleine domper voor Ronald, maar het eindelijk live kunnen bewonderen van zijn helden maakte veel goed.
Een paar maanden later, in 2006, zette Ronald opnieuw koers richting Engeland en deze keer met meer succes. “Dit keer speelden we tegen het grote Manchester United, weer met Edwin van der Sar onder de lat. We kwamen 4-1 voor, maar ene Ruud van Nistelrooij kreeg het op zijn heupen bij Manchester United. Gelukkig bleef het bij twee goals en wisten we toch te winnen met 4-3.” Inmiddels worden deze eerste twee wedstrijden voor Ronald gevolgd door tientallen tripjes naar Blackburn. Het maken van nieuwe vrienden kon dan ook niet uitblijven.
Verre vrienden
“Eén van de eerste keren in Blackburn had ik op een gegeven moment een taxi nodig. Ik merkte al snel dat de taxichauffeur die ik aansprak me een poot probeerde uit te draaien”, begint Ronald zijn anekdote. “Gelukkig had ik wel enig benul van de prijzen en legde ik de man haarfijn uit dat de prijs die hij vroeg buitenproportioneel was. We praatten wat en uiteindelijk kwamen we op een mooi tarief uit.” Inmiddels is deze taxichauffeur de persoonlijke chauffeur van Ronald geworden. “Als het een keer sneeuwt of ik zit ergens vast, kan ik hem altijd bellen. Hij is echt mijn vaste taxi-man in Engeland.” Naast deze connectie met de taxichauffeur heeft Ronald ook veel andere Blackburnfans uit de hele wereld ontmoet. “Op een dag in 2017 hoorde een andere fan mij Nederlands praten met mijn vrienden. Deze fan bleek een broer in Tiel te hebben en herkende de Nederlandse taal. Zelf komt ze uit Blackburn en daar woont ze al jaren met haar man.” Het begin van een mooie vriendschap bleek later, want Ronald gaat tegenwoordig met dit groepje naar de wedstrijden. “Ze zijn zelfs een keer in Egchel langs geweest en toen heb ik ze wat van Nederland laten zien. Ze hebben mij namelijk heel veel van Engeland laten zien.”
Engeland
Ronald is naar eigen zeggen geen grote reiziger, maar de tripjes naar Engeland bestaan niet alleen maar uit voetbalwedstrijden bezoeken. “Mijn Britse vrienden hebben me al heel veel van de regio rondom Blackburn laten zien. Met name de geschiedenis die met Blackburn te maken heeft, vind ik heel interessant om te horen en zien.” Langzaamaan is de liefde voor Blackburn Rovers dus uitgegroeid tot een liefde voor Blackburn en zelfs een beetje voor heel Engeland. “Ik ben vroeger ook vaker naar het WK Darts in Engeland geweest. Eigenlijk vind ik alles wat met Engeland te maken heeft interessant.”
Familieman
Hoewel Ronald vooral met Blackburn Rovers bezig is, heeft hij altijd tijd om als (peet)oom tijd te spenderen met zijn neefjes en nichtjes. “Zelf heb ik geen kinderen, maar ik vind het ontzettend leuk om als oom op pad te gaan met mijn neefjes en nichtjes. Samen ijsjes halen, spelen op het speelveldje of naar de bioscoop. Het is altijd gezellig.” Met zijn oudste neefje Jur (9), zijn de uitjes wel extra speciaal. “Misschien heeft Jur iets te veel tijd met mij doorgebracht, want hij is ook helemaal verliefd op Blackburn Rovers.
Toekomst
Voor Ronald gaan zijn dromen voor de toekomst natuurlijk gepaard met de successen van zijn club. “Dit jaar zaten we dicht tegen promotie naar de Premier League aan, dus ik hoop dat we volgend jaar écht de strijd aan kunnen gaan om weer op het hoogste niveau te mogen spelen.” Maar ook de gezellige uitjes met zijn vrienden in Nederland en Blackburn hoopt hij te kunnen blijven doen.
“Eigenlijk wil ik vooral genieten van de vrijheid die ik heb. Regelmatig naar Blackburn, hier in Nederland met mijn vrienden stappen en natuurlijk veel tijd spenderen met mijn neefjes en nichtjes.”
Tekst: Casper Keijsers
