Een jaar geleden vluchtte de 30-jarige Victoria Ivanova met haar man en kinderen uit het oorlogsgebied in Oekraïne. Via Roemenië kwamen ze in Nederland terecht. In Meijel om precies te zijn. Omdat Victoria in Oekraïne werkte als Engels docent, zet ze zich op de voormalige camping De Nieuwehof in als tolk voor de andere vluchtelingen en coördineert ze alles rondom de huisvesting. Vanuit de Oekraïense kinderen wordt geholpen om het verblijf zo schoon mogelijk te houden. Onder begeleiding van Victoria wordt wekelijks door hen zwerfafval opgeruimd.
Op de voormalige camping De Nieuwehof wonen, in achttien chalets, zo’n honderd vluchtelingen uit Oekraïne. Eén van hen is Victoria, een Engels docent in haar geboorteland. Omdat zij zowel Oekraïens als Engels spreekt, werd ze gevraagd als coördinator van het verblijf. Momenteel volgt ze ook een online cursus om Nederlands te leren. “Omdat ik al Duits spreek, vind ik Nederlands niet zo moeilijk”, legt ze uit. “Het is voor de vluchtelingen moeilijk om hier met mensen te spreken, omdat ze de Nederlandse taal niet kennen. Het is mijn baan om hen te helpen, maar ik ben ook het aanspreekpunt als er problemen, die te maken hebben met de huisvesting zoals verstoppingen of elektriciteitsproblemen, opgelost dienen te worden. De chalets zijn oud, waardoor er mankementen ontstaan. Daarnaast heb ik een wasschema opgesteld, zodat iedereen om de beurt hun kleren kan wassen en ben ik mediator als er conflicten onderling ontstaan.”
Ecologisch
Naast dat de problemen op het terrein worden opgelost, zorgt Victoria er ook voor dat het gebied er opgeruimd bij ligt. Om dit te bewerkstelligen heeft ze hulp gekregen van Cor Geurtjens, aanspreekpunt namens Meijel Schoon. “Voordat Cor hier kwam, ruimden wij het terrein al op. Cor drong erop aan om dit vaker te doen. Inmiddels wordt wekelijks het terrein, maar ook de parkeerplaatsen en het bosgebied eromheen, door zo’n zeven kinderen opgeruimd. In het begin was dit nieuw voor ze, maar nu beleven ze er echt plezier aan.” De kinderen zien het volgens Victoria als een wedstrijdje wie het meeste afval kan verzamelen. “In mijn schooltijd moesten we het park opruimen, maar dat krijgen de kinderen nu niet meer geleerd op school. In het begin wilden ze zelfs de bladeren opruimen. Ik heb ze ervan overtuigd dat het goed is om geen rommel te maken. We zijn in Nederland te gast en dit land is ecologisch. Sinds we wekelijks afval opruimen, kom je ook minder afval tegen.” De mindset van de Oekraïense mensen is veranderd, geeft ze aan. “We vinden vooral snoeppapiertjes en die zijn afkomstig van kinderen. Zij vergeten weleens dat het niet goed is om afval op de grond te gooien. Kinderen zijn kinderen.”
Eén week voordat de oorlog uitbrak vluchtten Victoria en haar familie het land uit. “Wij dachten dat we na twee weken weer terug zouden zijn.” Inmiddels wonen ze al een jaar in Meijel. Ze ziet haar gezin niet snel meer terugkeren. “We woonden in het mooiste gebied van Oekraïne. Het dorp lag in de buurt van Odessa en de Zwarte Zee. Het is nog te gevaarlijk om terug te keren, er is veel gebombardeerd en kapot geschoten. Ook als de oorlog voorbij is, vraag ik me af of terugkeren een goed idee is. De economie ligt plat en werk vinden wordt lastig. Ik zou graag een eigen bedrijf willen starten, maar dat is in Oekraïne alleen mogelijk door corruptie. Hier in Nederland is er veel meer baanzekerheid.”
Faciliteiten
Victoria hoopt in de toekomst in Panningen te kunnen wonen. “Toen ik voor het eerst met mijn man in Panningen kwam, voelde het daar kalm en comfortabel. Meijel lijkt meer op ons dorp waar we vandaan komen, maar we willen graag in een grotere plaats wonen met meer faciliteiten. In Panningen zijn cafés, winkels, een theater, veel speeltuinen voor kinderen en je bent makkelijker in Venlo. Het lijkt me leuk om er te wonen.”
Privacy
Voor nu is ze nog aangewezen op de huisvesting op de voormalige camping in Meijel. Vooralsnog kunnen de vluchtelingen daar op het park verblijven. Er staat echter een verbouwing op de planning, die het park klaar maakt als huisvesting voor vierhonderd arbeidsmigranten. Het is nog niet duidelijk waar de vluchtelingen hun intrek kunnen nemen. “Ze willen de chalets verplaatsen naar een ander terrein, maar we weten nog niet waar die plek zal zijn. Op de camping is het fijn om te wonen, we hebben privacy in de huisjes en hebben fijne buren. Wij zijn ook dankbaar voor alle vrijwilligers die de vluchtelingen helpen.” Gemeente Peel en Maas laat weten dat in de week van 27 februari het college besluit waar de honderd vluchtelingen gehuisvest worden.
