Dertig jaar lang rukte de Meijelse Mart Broens vrijwillig uit als brandweerman in het dorp. Nu legt hij de brandweerslangen neer en draagt hij het stokje over aan anderen. Hij maakte leuke momenten mee met zijn team, maar ook aangrijpende. “Het is mooi geweest, ik ben nu één van de oudste van het team”, aldus Mart.
Het brandweerteam van Meijel draait volledig op vrijwillige krachten. Dat Mart zich aansloot bij het team, heeft hij van geen vreemden. Zijn vader ging hem jaren eerder voor. Destijds bestond het team uit kleine zelfstandigen die makkelijk hun werk konden neerleggen om voor de brandweer uit te rukken. Met een eigen bedrijf aan huis in het grondverzet, had Mart ook dat voordeel. Dat bij een melding het bedrijf stillag, was in die tijd geen probleem. “Ik werd destijds gevraagd door de commandant en dacht: waarom niet? Eerst moest ik een EHBO-diploma halen en daarna volgde de rest. Als vrijwillige brandweer volg je dezelfde opleiding als de betaalde krachten. Omdat ik een vrachtwagenrijbewijs in het bezit had, kon ik brandweerchauffeur worden. Ik ben zelfs gevraagd als bevelvoerder, maar dat vond ik te veel verantwoordelijkheid met zich meebrengen.”
Slachtofferhulp
Het eerste jaar als brandweerman kreeg Mart veel onheil voor zijn kiezen. Een noodlottig ongeluk langs het kanaal liet een enorme indruk bij hem achter. Nu nog altijd staat het moment in zijn geheugen gegrift. “De auto lag in meerdere stukken en de bestuurder was om het leven gekomen. Dat was heftig. Samen met de andere brandweerlieden hebben we aan de keukentafel gepraat om de gebeurtenis te verwerken.” Mart geeft aan dat er destijds nog luchtig werd gedaan over de verwerking van dergelijke gebeurtenissen. “Er was toen nog geen slachtofferhulp. Een paar keer slikken en het was goed. Nu is dat veel beter geregeld.” Ook het jaartal 1995 is hem bijgebleven. In verband met hoogwater werd de brandweer opgeroepen, op een moment dat het voor Mart niet helemaal uitkwam. “Mijn vrouw lag toen in het kraambed”, vertelt hij lachend. “Maar ze gaf goedkeuring om te gaan helpen bij het water. De kraamhulp kreeg een sleutel mee om zelf de deur van ons huis te openen.”
Papierwerk
Volgens Mart is het brandweervak door de jaren heen veranderd. Vroeger rukte de brandweer vaker uit voor branden, omdat er in de omgeving veel boerderijen lagen die snel vlam vatten. Ook werden regelmatig dieren gered, zoals koeien in mestkelders. Door een afname in het aantal dieren, is het aantal meldingen ook afgezwakt. Niet alleen het soort meldingen veranderde door de jaren heen, maar ook de verantwoordelijkheid van een brandweerman. “Er komt steeds meer papierwerk en regels bij het beroep kijken. De regels veranderen continu en het papierwerk maakt het vak minder leuk. Je moet als brandweer steeds meer verantwoording afleggen.”
Ook al stopt Mart definitief als brandweerman, bij het team is hij nog altijd betrokken. “Ik riep al twee jaar lang dat ik wilde stoppen, ik ben nu één van de oudste van het team. Het is goed geweest, maar af en toe mis ik het brandweervak en kriebelt het nog. Ik voel me wel nog altijd verbonden met het team, doordat ze op ons terrein oefeningen uitvoeren. Daarnaast repareer ik samen met een groep van acht oud-brandweerliederen een brandweerwagen uit 1955. Deze wagen, de eerste brandweerauto van Meijel, knappen we voor de lol op.”
Hobby’s
Wat Mart gaat doen nu hij niet meer paraat staat voor de brandweer? “Ik heb nog genoeg hobby’s. Nu ik gestopt ben, heb ik meer tijd voor wielrennen. Daarnaast ben ik voor de gemeente Leudal bereikbaar om bij gladheid zout te strooien. Dat zie ik ook als mijn hobby. Ik hoef me nooit te vervelen.”