Dag en nacht was Ryan Adriaens (19) uit Baarlo de voorbije elf maanden bezig met een uniek muzikaal project. Het resulteerde in een album waarvan hij niet alleen zelf de muziek schreef, maar deze ook componeerde, inspeelde én produceerde. En dat allemaal op zijn eigen slaapkamer. Het eindproduct, ‘Coffee Spilling Days’ getiteld, zag eerder deze maand het levenslicht.
De muren zijn bekleed met isolerend en dempend materiaal. In de kamer staan een bureau met computer, enkele gitaren, een piano, de nodige opnameapparatuur en, omdat dat nu eenmaal zo hoort in een slaapkamer, ook een bed. Dit is het domein van Ryan Adriaens. Tussen deze vier muren bracht de 19-jarige Baarlonaar zijn tijd grotendeels door het voorbije jaar. Dag en nacht, zoals hij zelf zegt. Alles met dat heilige doel voor ogen: het uitbrengen van een eigen LP. Het resultaat van de talloze uren op deze ‘kraamkamer’, is een album met daarop zeven uiteenlopende nummers. Ieder met een eigen geluid, maar allemaal van A tot Z met de handtekening van RYAN, zoals zijn artiestennaam luidt, eronder. “Slapen schoot er het afgelopen jaar weleens bij in. Liever spendeerde ik extra tijd aan mijn muziek. Dat vond ik eerlijk gezegd belangrijker dan voldoende nachtrust. Daarom zijn de muren van deze kamer ook bekleed met geluiddempend materiaal. Ik wilde ook ‘s nachts muziek maken, maar mijn ouders slapen aan de andere kant van de muur en we hebben natuurlijk ook nog buren.”
Trompetles
Ryan is een autodidact. Hij leerde zichzelf gitaar, piano en ukelele spelen en ondervond proefondervindelijk hoe hij alles uit de software kan halen waarmee hij zijn muziek componeert en produceert. Dat hij muzikaal is aangelegd, bleek al op jonge leeftijd. “Toen ik klein was, vroeg ik mijn ouders of ik op trompetles mocht”, graaft hij in zijn geheugen. “Dat is langzaam uitgegroeid naar het schrijven en produceren van eigen muziek. Soms vergeet je al het harde werk dat in ‘Coffee Spilling Days’ zit. Dat komt ook omdat het een hobby is om alsmaar met muziek bezig te zijn. Daar kan ik me in verliezen. Uiteindelijk hoop ik van deze hobby mijn werk te kunnen maken. Dat ik dit album volledig solo heb gemaakt, betekent overigens niet dat ik in de toekomst samenwerkingen uit de weg ga. Het lijkt me zelfs erg leuk om samen te werken met anderen.” Bij het verder ontplooien van zijn muzikale talent, kwam het Ryan bepaald niet slecht uit dat hij zijn studentenleven even besloot te parkeren. “Na twee jaar hbo, waar ik een opleiding tot leerkracht volgde, kwam ik erachter dat dat toch niet helemaal was wat ik zocht. Door te stoppen en een tussenjaar te nemen had ik de mogelijkheid om dit album te maken. Een langgekoesterde wens ging zo in vervulling. Uiteindelijk hoop ik fulltime met muziek bezig te mogen zijn. Inmiddels doe ik ook auditie voor de rockacademie in Tilburg.”
Een portie geduld
Nu ‘Coffee Spilling Days’, waar zeven nummers op staan, is afgerond, komt het aan op andere facetten van het muzikantenbestaan: promotie, een portie geluk en een heleboel geduld. “Dat valt soms best een beetje tegen”, is Ryan eerlijk. “Daar worstel ik mentaal weleens mee. Ik ben supertrots op het eindresultaat. Ik heb er elf maanden keihard aan gewerkt. Nu wil ik dat er naar geluisterd wordt. Dat mensen het te horen krijgen. Dat gaat niet vanzelf. Het is niet zo dat iedereen automatisch weet dat mijn album bestaat. Om dat wél voor elkaar te krijgen, heb ik hulp ingeschakeld. Van een promotor bijvoorbeeld. Hij heeft contacten bij radiostations en kan mijn muziek daar ‘pluggen’. Dat is een langzaam proces, waar veel geduld bij komt kijken. Ik vind dat best lastig.” In de tussentijd is Ryan daarom alvast begonnen met het maken van nieuwe muziek, in afwachting van zijn grote doorbraak. Daarnaast werkt hij een aantal dagen in de week bij een restaurant. “Verder is het enkel en alleen muziek wat hier de klok slaat”, voegt hij daar lachend aan toe.
Bijzonder geluid
‘Coffee Spilling Days’ staat symbool voor dagen waarop alles wat mis kan gaan, ook daadwerkelijk mis gaat, legt de jonge muzikant uit. “Het is een metafoor voor het gevoel dat we allemaal herkennen, op momenten dat het even tegenzit. Dat je dan ook nog koffie morst en denkt: ‘shit, ook dat nog’.” Op de LP staan nummers met titels als ‘Go home, I work alone’, ‘Hey you’ en ‘I’m sorry, I’m gay’. Het schrijven van de bijbehorende lyrics nam soms maanden in beslag. “Het zijn vaak persoonlijke dingen die ik vertaal naar een liedje, maar het kunnen ook stukjes zijn uit bijvoorbeeld een film. Dat vind ik dan passend en lekker klinken. Vervolgens gebruik ik het in één van de nummers. Dan gaat het niet per se over mij, maar dat hoeft ook niet. Die mix zorgt ervoor dat er zowel vrolijke als donkere nummers op het album staan. Het maakt één geheel, waarbij alles samensmelt. Daar zijn soms maanden van denken en uitproberen aan vooraf gegaan.”
Dat uit zich ook in de bijzondere geluiden die gebruikt zijn bij de totstandkoming van het album, vertelt Ryan. “Ik heb geprobeerd om qua muziek iets unieks te maken. Het is niet in een hokje te plaatsen. Er zitten veel geluiden in die ik zomaar een keer heb opgenomen met mijn telefoon. Dat zijn unieke geluiden, die verder niemand heeft. Het ‘shuffelen’ van speelkaarten, bijvoorbeeld. Je hoort het alleen als je het weet, juist omdat het past in het geheel.” De nummers van ‘Coffee Spilling Days’ zijn onder andere te beluisteren op Spotify en YouTube. Op laatstgenoemd medium wordt de muziek vergezeld door bijpassend ‘artwork’ en de lyrics, die het gevoel dat Ryan probeert neer te zetten versterken. Voor hem is het nu een kwestie van wachten en hopen. “Ik hoop een gevestigde naam te worden met mijn eigen muziek. Beroemd worden, om het zo te zeggen, is een droom.” Een droom die langzaam maar zeker vorm kreeg tussen de vier muren van zijn eigen slaapkamer.