Als fanatiek slagwerker groeide hij op in Egchel. Na zijn militaire dienst en functies bij verschillende laboratoria streek hij zo’n dertig jaar geleden neer bij Intervet in Boxmeer. Een slimme kop die apetrots is op zijn muzikale en sportieve zonen, Rick en Guus, en samen met zijn Marie-José al jarenlang geniet van hun eigen stulpje in Helden. Deze week wordt Frans Manders (60) geplukt.
Naast het café van zijn oom groeide Frans op in de twee-onder-een-kapwoning die zijn vader en oom samen hadden gebouwd. Als middelste in een gezin van vijf kinderen, behield hij zijn rust en genoot Frans een prettige jeugd. “Na de basisschool ging ik naar het Bouwens waar ik het atheneum heb afgerond”, vertelt Frans over zijn schoolcarrière. Ondanks deze goede prestatie wist Frans niet direct wat hij vervolgens wilde. “Ik wist niet zo goed waar ik in verder wilde studeren, dus koos ik voor de militaire dienst. Hier heb ik veel tijd gehad om na te denken.”
Militaire dienst
Tijdens zijn militaire dienst kwam Frans terecht bij het muziekkorps en dat was koren op de molen van de fanatieke slagwerker. “Als jongen van een jaar of 9 sloot ik me bij verschillende verenigingen aan. Ik werd lid van de voetbalclub, bij Jong Nederland en bij de drumband”, geeft Frans aan. De naam drumband is echter wel een beetje misleidend, want achter een drumstel zitten is Frans niet per se gewoon. “Ik heb mezelf drummen aangeleerd. Ik ben van origine meer van de trommels, de grote trom en de pauk. Een soort keteltrom.” De militaire dienst was voor Frans dan ook geen onaangename tijd. Zeker met het muziekkorps ervaarde hij enkele memorabele momenten. “Met het muziekkorps zijn we bij de Nationale Taptoe beland. Dit is een militaire, muzikale show waar verschillende korpsen van Nederland samen muziek maken en marcheren. Het lijkt een beetje op de shows die in Amerika bij sportwedstrijden gegeven worden. Dat was echt kippenvel”, vertelt Frans trots.
Laborant
Na een jaartje militaire dienst ging Frans terug de schoolbanken in. “Ik wist al toen ik aan mijn dienst begon, dat ik ooit nog zou terugkeren in de schoolbanken. Ik was nog niet klaar met leren.” Frans besloot daarom aan de laboratoriumschool in Venlo te gaan studeren. Na hier succesvol zijn papiertje gehaald te hebben voor de hlo analytische chemie, ging Frans opzoek naar werk. Echter was er maar weinig werk te vinden. Frans schakelde daarom wat hulp in. “Ik heb me laten inschrijven bij een uitzendbureau voor hoger opgeleiden en binnen een week kon ik beginnen in bij Akzo-Nobel in Weert.” Bij Akzo-Nobel hield Frans zich bezig met de constructie van nieuwe deodoranten en haarlakken, die minder schadelijk zouden zijn voor het milieu. “Er komt een hoop bij kijken om deze producten aan te passen. Dat vergt veel passen, meten en testen.” Na drie jaar Weert en een paar maandjes Rotterdam maakte Frans in 1994 de overstap naar Intervet in Boxmeer. Hier begon Frans met allerhande farmaceutische producten, maar rolde hij als snel in de vaccins. “Ik werk daar nog altijd met heel veel plezier.”
Slagwerk
Ondanks deze drukke baan als laborant, behield Frans zijn liefde voor muziek. “Muziek is voor mij een manier om mijn hoofd leeg te maken.” Ook na zijn militaire dienst bleef hij zich ontwikkelen en kreeg hij zelfs zijn huidige vrouw, Marie-José, zo ver om ook bij de vereniging te komen. “De drumband evolueerde op een gegeven moment in een muziekvereniging. Daarvoor zochten we nieuwe leden en ik wist dat Marie-José vroeger veel met muziek heeft gedaan. Toen heb ik gevraagd of ze zich samen met haar zus bij de vereniging wilde aansluiten.” Zo gezegd, zo gedaan en de connectie tussen Frans en Marie-José, die elkaar vanuit dezelfde vriendengroep al kenden, groeide meer en meer. “In 1995 zijn we getrouwd en inmiddels hebben we twee zonen, Rick (26) en Guus (25)”, vertelt Frans trots.
Rick en Guus
“Marie-José en ik vonden het leuk dat onze kinderen een muziekinstrument zouden leren spelen. Dat stimuleert de hersenen en heeft een positief effect op hun cognitieve vaardigheden”, legt Frans uit. Rick koos uiteindelijk voor de dwarsfluit en Guus volgde in de voetsporen van zijn vader en richtte zich op slagwerk. “Ik vind het geweldig om samen met de jongens muziek te maken.” Maar naast muziek zijn beide heren ergens anders misschien nog wel veel beter in. “Ik weet nog goed dat ik met Rick naar de voetbalclub ben geweest – toen hij nog een kleine jongen was – en na afloop vroeg ik hem of hij het leuk vond. Hij zei ‘ja, maar niet met al die anderen’. Toen was het voor mij duidelijk dat een meer individualistischere sport beter bij hem zou passen”, geeft Frans aan. Dat was geen verkeerde keuze, want Rick en Guus zijn zeer goede judoka’s geworden. “Rick heeft internationale wedstrijden gespeeld en heeft veel talent, maar het was juist Guus die het Nederlands Kampioenschap wist te bereiken. Rick heeft daarentegen verscheidene keren het podium gehaald op de Nederlandse Kampioenschappen voor de jeugd. Ik ben heel trots op beide jongens.”
Drumband Fanfare Sint Cecilia
Zijn zonen goed zien opgroeien en de Nationale Taptoe bij de militaire dienst zijn mooie gebeurtenissen voor Frans, maar ook met Drumband Fanfare Sint Cecilia heeft hij mooie dingen gedaan. “Het leek op een gegeven moment de verkeerde kant op te gaan. Het aantal leden nam elk jaar af. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en voorgesteld om samen te gaan werken met Panningen. Dat moet je altijd voorzichtig brengen, maar de samenwerking is er gekomen en heeft geen windeieren gelegd.”
De twee verenigingen repeteren voortaan samen en zijn ook samen in 2023 naar het Open Nederlands Slagwerk Kampioenschap slagwerk geweest. “Dat was een heel mooie ervaring. Heel leuk om op dat podium, met mensen je al zolang kent, samen muziek te maken.” Hoewel Frans en consorten het naar hun zin hadden, was de jury destijds minder enthousiast. “Wij vonden dat het heel goed ging. De jury vond van niet”, vertelt Frans lachend.
Reizen
Hoewel Frans geniet van het leven en eigenlijk geen heel specifieke dromen heeft, lijkt het hem wel nog altijd een keer leuk om samen met Marie-José naar Scandinavië te reizen. “We zijn twee keer in Zweden geweest en dat vond ik zo’n prachtig land. De natuur daar is overweldigend”, vertelt Frans stralend.
Een kleine droom is dan ook om, met wellicht een camper, meer van Scandinavië te ontdekken. “Ik heb wat contacten in Noorwegen en wat zij daarover vertellen maakt mij heel enthousiast.”