Als kleine jongen trok hij twintig jaar geleden voor het eerst de voetbalschoenen aan. De nodige paren gingen er doorheen, want nog altijd is hij op het veld te vinden, inmiddels al acht jaar bij het eerste team van SV Panningen. Drie weken geleden werd het kampioenschap uitbundig gevierd en dat is reden genoeg om hem in het zonnetje te zetten. Deze week wordt Roy Cuppen (26) uit Panningen geplukt.
Roy is een echte ‘Kepèlse’, al zijn hele leven woont hij in het dorp. “Het is dat ik in het ziekenhuis ben geboren, maar verder is alles Panningen”, lacht hij. Samen met zijn broer groeide hij op in een warm, hecht gezin. “Ik heb een hele fijne jeugd gehad en had niets te klagen. Panningen voelt vertrouwd en ik zou er niet zomaar weggaan.” Inmiddels heeft Roy wel zijn ouderlijk huis verlaten en woont hij al drie jaar samen met zijn vriendin Juul. Zijn ouders wonen nog geen kilometer verderop. “Toeval”, lacht hij. “Mijn vriendin komt namelijk uit Ysselsteyn, maar is zelf deze kant op verhuisd. Ik ben later pas bij haar ingetrokken.”
Roy leerde Juul kennen tijdens zijn werk in de gehandicaptenzorg. “Zij werkte daar al en toen ik in 2017 mijn studie afrondde, kwam ik op dezelfde afdeling terecht.” Liefde op het eerste gezicht was het niet, maar het stel kon het wel direct goed met elkaar vinden. “Ons contact is eigenlijk pas uitgebloeid tot een relatie toen ik ergens anders ging werken”, vertelt Roy. Hij verruilde Daelzicht namelijk voor een korte periode bij een andere zorginstelling, maar dit beviel hem niet zo. Een terugkeer bij Daelzicht kostte hem slechts één telefoontje en inmiddels werkt Roy hier alweer vier jaar met veel plezier. De laatste drie jaar is hij werkzaam als persoonlijk begeleider. “Dit bevalt me heel goed. Je bent net iets dichter bij de casussen betrokken en er zit iets meer diepgang in. Het werk geeft me veel voldoening.”
Roy werkt in wisselende diensten, waardoor hij regelmatig een ochtend of middag vrij is. Dit komt hem goed uit, want Roy en Juul zijn namelijk afgelopen december de trotse ouders geworden van de kleine Rev. Het vaderschap omschrijft Roy als fantastisch. “We zijn ontzettend blij en Rev is een hele vrolijke jongen”, glundert hij. “Mijn wisselende diensten geven me voor mijn gevoel veel vrije tijd, waardoor ik veel tijd met mijn zoon kan doorbrengen.”
Kampioen
Het beetje vrije tijd dat overblijft, wordt voor het grootste gedeelte van het jaar volledig opgevuld met voetbal. Roy speelt namelijk in het eerste voetbalteam van SV Panningen, waarmee hij drie weken geleden kampioen werd. “We hebben een goed seizoen gedraaid en dat werd uiteindelijk ook beloond.” Van jongs af aan stond het leven van Roy al in het teken van voetbal en dat heeft hij niet van een vreemde. “Mijn vader heeft ook altijd in het eerste gespeeld en mijn broer voetbalt ook bij Panningen.” Al ruim twintig jaar is Roy lid, maar zijn voetbalcarrière verliep niet zonder slag of stoot. “Ik speel al acht jaar in het eerste, maar heb wel de nodige blessures opgelopen in die tijd. Tijdens een zaaltoernooi heb ik iets verdraaid in mijn knie, waardoor ik geopereerd moest worden aan mijn meniscus. De klachten werden hierna alleen maar erger en na nog een operatie heb ik er uiteindelijk vier jaar uitgelegen. Het herstel duurde lang. Dit is pas weer mijn eerste volledige seizoen.” Perfecte timing, want het is ondertussen alweer achttien jaar geleden dat Panningen voor het laatst kampioen werd. Dit seizoen lukte het en dat was voor Roy de kers op de taart na eindelijk weer te kunnen voetballen, na een lange herstelperiode.
Tijd met familie
Daarnaast trekt Roy er ook graag met zijn gezin op uit. “Rev is nu op een leeftijd dat hij in de zitwagen kan zitten en lekker om zich heen kan kijken. Het is mooi om te zien hoe hij steeds meer écht mee krijgt.” Of hij de voetbalgenen van zijn vader heeft overgenomen, dat weet Roy nog niet. “Maar een zetje in de goede richting kan geen kwaad”, lacht hij. “Ik vind het vooral belangrijk dat Rev gaat doen wat hij leuk vindt. Als dat voetbal is, dan is dat mooi meegenomen. Gelukkig houdt Juul ook van voetbal. Ze heeft zelf vroeger ook gevoetbald, maar staat nu elke wedstrijd langs de lijn om me aan te moedigen.” Ook de rest van de familie komt Roy steevast toejuichen tijdens zijn wedstrijden. “Mijn familie en schoonfamilie zijn erg betrokken, ze zijn er altijd”, vertelt Roy.
Hele specifieke toekomstdromen heeft Roy niet, maar gezinsuitbreiding sluit hij niet uit. “We zouden graag nog een broertje of zusje voor Rev willen. Als dat zo mag zijn, hebben we een mooi gezinnetje compleet. Verder ben ik blij waar ik op dit moment sta, ik heb niets te klagen.”
Tekst: Floor Velthuizen
