Als 8-jarig meisje was de jonge, trotse Britt al te vinden op de rug van verschillende paarden. Inmiddels is ze 21 jaar ouder en is die liefde voor paarden uitgegroeid tot een liefde voor alle dieren. Samen met haar vriend Nick, hond Casey en kat Kas woont ze sinds kort in het buitengebied van Grashoek. De kans is groot dat hier in de toekomst nog meer dieren zullen vertoeven. Deze week wordt Britt Koopmans (29) geplukt.
Als dochter van een vader uit Helenaveen en een moeder uit Kessel, groeide Britt op in het centrum van Helden. “Mijn ouders waren allebei niet per se gebonden aan hun geboortedorp, dus kwam Helden als een soort compromis uit de bus rollen”, vertelt Britt. Evenals haar twee jaar oudere zus doorliep ze de basisschool in Helden en vervolgens de middelbare school in Panningen. Een grote last voor de docenten was Britt echter niet. “Ik was een redelijk rustige student, geen haantje de voorste in ieder geval.” Na haar middelbare school zette Britt koers richting Sittard waar ze begon met de opleiding Social Work. Dit viel helaas niet helemaal in de smaak. “Het was heel anders dan ik me had voorgesteld. Ik dacht dat ik veel met mensen zou gaan werken, maar het was voornamelijk theorieën leren. Vervolgens moest je mensen gaan indelen in deze theoretische hokjes. Dat paste niet bij mij”, legt Britt uit.
Paraveterinair
Na een half jaar besloot Britt dan ook niet verder te gaan in Sittard. Ze maakte het jaar af als supermarktmedewerker en startte daarna een opleiding tot paraveterinair in Horst. “Dat is eigenlijk hetzelfde als dierenartsassistente, maar met dit diploma mag je ook kleine ingrepen doen. Ik heb dieren altijd al leuk gevonden, dus daar besloot ik wat mee te gaan doen.” Hoewel de opleiding goed beviel, waren de schoolbanken wel weer even wennen voor Britt. “De regeltjes zijn weer veel strenger dan bij een hbo-opleiding. Ik mocht zelfs niet eens een flesje water op tafel hebben”, lacht Britt. Aan de andere kant was dit ook de periode waarin ze Nick tegen het lijf liep. “Hij werkte bij één van de boerenbedrijven waar ik stage moest lopen en hij woonde daar destijds ook dicht in de buurt. Op een gegeven moment moest hij dakpannen gaan halen voor de verbouwing van hun huis, alleen liep hij toen op krukken. Ik mocht mee als chauffeuse en daar zijn de eerste vonken eigenlijk overgeslagen”, vertelt Britt. Inmiddels zijn de twee al ruim acht jaar samen. Na drie jaar lang studeren had Britt haar papiertje op zak en mocht ze blijven hangen bij haar laatste stageplek. “Ze waren schijnbaar tevreden met mijn bijdrage aangezien ik meteen een contract aangeboden kreeg. Dat was heel fijn.” Britt heeft vervolgens met veel plezier gewerkt als paraveterinair, maar 1,5 jaar geleden merkte ze toch dat ze het niet meer helemaal naar haar zin had. “Het werd tijd voor wat anders.”
NVWA
Britts oog viel al vrij snel op een rol binnen de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit. “Tegenwoordig ben ik werkzaam binnen de voedselveiligheid en dierenwelzijntak van het NVWA. Binnen die tak houd ik me onder andere bezig met primaire pluimveebedrijven. Dit betekent dat ik onder andere bezig ben met de controle van documenten, maar ook de inspecties op de bedrijven zelf behoren tot mijn rol”, legt Britt uit. Het mag duidelijk zijn dat deze nieuwe functie iets compleet anders is dan paraveterinair. “Ik heb intern een opleiding gedaan en zit nu goed op mijn plek. Het werk is echt anders dan in de dierenartspraktijk. Ik ben nog steeds met dieren bezig, maar dan op een heel andere manier”, vertelt Britt.
Paarden
Ook als we kijken naar Britts grote hobby’s, zijn dieren de rode draad. “Toen ik een jaar of 8 was, zat ik voor het eerst op een paard. Mijn zus reed voor die tijd ook paard en ik wilde dat ook graag.” Inmiddels heeft Britt aardig wat uren doorgebracht op de rug van deze viervoeters, maar het enthousiasme is nog altijd hoog. “Vanaf mijn 18e heb ik ook verschillende dressuurwedstrijden gereden, maar tegenwoordig rijd ik vooral op paarden bij mensen thuis. Dit is met name belangrijk voor paarden waar normaliter niet op gereden wordt. Zo blijven ze toch een beetje fit.”
Op dit moment rijdt Britt wat minder vanwege een blessure bij haar vaste paard, maar in de toekomst wordt die passie zeker weer opgepakt. “We zijn sinds kort verhuisd naar het buitengebied hier in Grashoek. Ik heb nu eindelijk ruimte voor een eigen paard, dus dat zou ik in de toekomst wel graag willen.” Eén van de redenen hiervoor is dat Britt tot op heden altijd op paarden van anderen heeft gereden. “Ik vind dat geen probleem, maar je hebt in dat geval geen beslissingsrecht over je paard. Als hij verkocht kon worden, dan werd hij verkocht. Ik zou nu graag zelf voor een paard willen zorgen en over hem beslissen”, legt Britt uit.
Casey
Maar voordat het zo ver is, lopen er ook genoeg ander dieren rond op het erf van Britt en Nick. “Sinds 2018 hebben we een hond genaamd Casey, al noemen we haar meestal Kees“, vertelt Britt. Een hond hebben is voor het stel niet genoeg. Britt vindt het ook leuk om de hond wat te leren. “Op dit moment ben ik druk bezig met Kees’ behendigheid”, vertelt Britt. “Ze zit nog wel in de beginfase, maar ze kan al een klein parcours lopen. De volgende stap is om haar nog sneller en makkelijker van een afstand te kunnen sturen. Ook moet er nog worden gewerkt aan de slalom.” Naast deze trucjes focussen Britt en Nick zich ook op het speurwerk van Kees. “We zijn bezig om haar te trainen op speurgebied. Dan geven we haar een kledingstuk van iemand die zich verstopt in het bos en vervolgens moet ze op basis van de geur deze persoon vinden. Recentelijk hebben we het eerste ‘level’ gehaald. Dat betekent dat ze iemand heeft gevonden die 600 meter van haar verwijderd was.”
Naast Kees loopt er ook nog een andere viervoeter rond bij Britt en Nick, namelijk Kashmir. “Ook Kashmir noemen we eigenlijk anders, namelijk Kas. We hebben hem geadopteerd, omdat zijn eerdere baasjes hem niet meer konden verzorgen.” Met twee huisdieren, een tweede hond die nog op proef komt én de wens om een eigen paard aan te schaffen, wordt het langzaam een echte beestenbende bij Britt en Nick. “Oh ja, ik zou ook nog graag schapen willen, die vind ik ook fantastisch”, voegt Britt hier nog aan toe. Een dierenvriend in hart en nieren.
