Wiel Kempen uit Meijel

Na geboren te zijn in Grashoek, verhuisde Wiel al snel samen met zijn vader, moeder en oudere broer Math naar Panningen. Daarna breidde het gezin zich verder uit. “We waren met zeven jongens en twee meisjes thuis. Het was een drukke bedoeling”, vertelt Wiel. Dat bleek ook wel wanneer het tijd werd om te eten. “Als ons mam riep dat het eten klaar was, dan moest je ook maar snel komen. Kwam je niet of te laat, dan had je pech.” Ondanks deze kleine strijd aan de eettafel, ontbrak het Wiel en zijn broertjes en zusjes niet aan eten thuis. “We hadden varkens, kuikens, konijnen én een groentetuin thuis. Mijn ouders konden zo voor bijna de hele straat het diner regelen”, vertelt Wiel lachend. En met die straat had Wiel zelf ook veel contact. “We woonden op de Beatrixstraat, een vruchtbare straat bleek, want meerdere huishoudens daar bestonden uit veel kinderen. We speelden dan ook heel vaak samen op straat.”

50-jarig jubileum

Als klein kind wist Wiel al dat hij iets met zijn handen wilde doen. Op 15-jarige leeftijd rondde hij dan ook zijn opleiding metaal aan de LTS af. “De theorie ging altijd met hakken over de sloot, maar praktisch was ik wel sterk”, geeft Wiel aan. Die praktische talenten kwamen ook al snel aan het licht bij Zephyr koel- en luchttechniek, tegenwoordig beter bekend als Equans. “Mijn vader zag een vacature bij Zephyr in de krant en ging in gesprek met de toenmalige directeur, Cor Schaap. ‘Wat moet ik met dat jochie? Stuur hem maar’, liet hij mijn vader weten. Ik mocht al snel meelopen en zelfs meteen een stukje lassen. De chef van de werkplaats was zo onder de indruk dat hij naar de baas spoedde en zei: ‘we hebben een nieuwe lasser erbij’”, vertelt Wiel trots. 

Als ik niet in de ziektewet was beland, dan had ik het 50-jarig jubileum niet gehaald

Inmiddels is Wiel maar liefst 50 jaar in dienst en dat was altijd met veel plezier. “Buiten dat ik het werk leuk vond en ik prettige collega’s had, organiseerde het bedrijf ook veel nevenactiviteiten voor werknemers en familie.” Inderdaad, Wiel praat in de verleden tijd en dat komt omdat hij theoretisch gezien nog in dienst is, maar in praktijk niet meer. “In november moesten we bij elkaar komen en toen kregen we te horen dat de werkplaats dicht ging. Dus was er geen plek meer voor ons. Echter kon ik niet ontslagen worden, omdat ik in de ziektewet zat”, legt Wiel uit. In november van dit jaar bereikt hij de pensioengerechtigde leeftijd en zal hij ook afscheid nemen van Equans. “Als ik niet in de ziektewet was beland, dan had ik het 50-jarig jubileum niet gehaald. Gelukkig op deze manier toch wél en dat hebben we afgelopen maand goed gevierd met een klein feestje. Het was erg leuk om dit samen met mijn oud-collega’s en familie te vieren.”

Sport

Wiel haalde het al even aan, maar hij zat afgelopen jaar lange tijd in de ziektewet. “Tijdens het fietsen kreeg ik last van mijn borstkas en armen. Ik ben toen naar het ziekenhuis gegaan en daar kwamen ze erachter dat drie kransslagaderen voor respectievelijk 70, 80 en 90 procent dicht zaten. Dit was wel even schrikken. Tot de operatie op 15 juli afgelopen jaar was ik dan ook nerveus dat er wat zou gebeuren. Gelukkig is alles goed gekomen en kan ik nu weer sporten zoals ik dat voorheen ook deed”, vertelt Wiel over de periode in de ziektewet. 

Daar word ik nog altijd voor teruggefloten

Hij is erg blij dat hij nu weer normaal kan sporten, want Wiel is al van jongs af aan een fervent voetballer. “Ik heb vroeger jaren in Panningen gevoetbald en toen ik in Meijel kwam wonen ook in het eerste team van Meijel. Daarna heb ik ook nog lange tijd in de lagere elftallen gespeeld en inmiddels laat ik mijn voetbalkunsten zien bij het ‘Walking Football.’”

Deze discipline binnen het voetbal kent wat andere regels dan het reguliere voetbal. Het belangrijkste is dat je niet mag rennen. “Daar word ik nog altijd voor teruggefloten”, vertelt Wiel lachend. “Het fanatisme blijft onverminderd hoog, dus dan trek je weleens een sprintje waar dat dus eigenlijk niet mag.”

Zo’n zes jaar geleden was hij samen met Joep Beeren de kartrekker binnen de Meijelse voetbalvereniging, RKMSV, om het ‘Walking Football’ naar Meijel te halen. “In Horst en omstreken zagen we dat deze discipline steeds populairder werd, dus leek het ons een goed idee om het ook in Meijel te introduceren.” En met succes, want inmiddels zijn er zo’n twintig leden, mannen én vrouwen, die zich hebben aangesloten bij het ‘Walking Football’. Naast dit initiatief is Wiel ook op andere gebieden actief bij de voetbalclub. “Ik zit inmiddels 27 jaar in de activiteitencommissie van de jeugd en maakt sinds een tijdje ook deel uit van de ‘dinsdagmiddagploeg’. Daar zorgen we samen voor het onderhoud van het sportpark.”

Bromfiets

Buiten sporten heeft Wiel er de afgelopen jaren nog een hobby bijgekregen, zijn eigen bromfiets. “Vroeger reed ik al eens een Kreidler en een Puch, maar een jaar of zeven geleden bracht mijn broer Jac, mij terug in de wereld van de bromfietsen.” Jac was namelijk de trotse eigenaar van enkele Zundapps en vroeg Wiel om een keer te komen kijken. Al snel lukte het Jac om zijn passie over te brengen op zijn grote broer en zo tikte ook Wiel een oude Zundapp op de kop. “Samen met mijn broer hebben we hem opgeknapt en inmiddels is het klussen aan de bromfiets ook een grote hobby geworden”, vertelt Wiel. Maar wat vooral leuk is, is het toeren. Althans, meestal dan. “We gaan in de zomerse maanden vaker toeren, maar ik heb al twee keer pech gehad. Meteen de eerste keer toen ik met een grote groep mee ging, moest ik met de bezemwagen worden thuisgebracht.”

Familie

Zeven jaar geleden veroverde de bromfiets een plekje in het hart van Wiel, maar 47 jaar geleden werd zijn hart al veroverd door Nellie. “Toen ik een jaar of 19 was ontmoette ik Nellie in de discotheek Apollo en voor mij was dat liefde op het eerste gezicht”, vertelt Wiel trots. Nellie van Loet van Sil en An van Timmers Giel – zoals Nellie beter bekend staat in Meijel – werkt als zzp’er in de thuiszorg en daar is Wiel erg trots op. “Ik vind het heel mooi hoe ze de demente medemens begeleidt, waardoor hij of zij langer thuis kan blijven wonen.” 

Geniet elke dag, heb het leven lief en koester de momenten met familie en vrienden. Ze worden met de jaren steeds waardevoller

In 1981 stapten Wiel en Nellie in het huwelijksbootje en enkele jaren later kregen ze twee kinderen, Lianne en Tom. Inmiddels horen daar ook twee kleinkinderen bij, Finn (4) en Sten (1), waar opa en oma enorm trots op zijn. Helaas zijn er de voorbije jaren ook wat minder leuke momenten geweest op familiegebied, maar Wiel heeft ook daar waardevolle herinneringen aan. “Op 22-jarige leeftijd overleed mijn oudere broer Math ten gevolge van een auto-ongeluk, in 2007 overleed mijn vader en in 2015 overleed mijn moeder. Dat was natuurlijk allemaal erg verdrietig. Tijdens het uitzoeken van een kist voor mam, kwamen we op het idee om zelf een kist in elkaar te zetten. Uiteindelijk hebben we tijdens het maken van die kist flink gehuild, maar ook ontzettend hard gelachen. We zetten de kist in elkaar, schreven teksten op de kist én hebben zelfs getest of de kist sterk genoeg was. Dat laatste was een hilarisch moment. Uiteindelijk hebben we met een lach en een traan een mooie kist voor ons mam in elkaar gezet. Dit samen doen heeft enorm geholpen in ieders rouwproces. Dat weet ik zeker”, vertelt Wiel met een waardevol gevoel. Deze moeilijke, maar ook mooie momenten hebben Wiel veel inzicht gegeven over het leven. “Geniet elke dag, heb het leven lief en koester de momenten met familie en vrienden. Ze worden met de jaren steeds waardevoller.”

Tekst en beeld: Casper Keijsers